Ταξί

T A Ξ I 19 τες των παπουτσιών, εκεί κάπου τις έφτυνε τις λέξεις. Ο Λου Ριντ είναι νεκρός. Η Νίκο, στα λευκά, πάνω σ’ ένα άλογο, αποστακτήρια Dyc * , επίσης νεκρή. Βάζει το ένα κομμάτι, και το άλλο, και το άλλο, αλλά ο Σαντί- νο αισθάνεται ότι δεν υπάρχουν τραγούδια αυτό το ξημέρωμα, γιατί η Λόλα, η γυναίκα του, πρόκειται να τον εγκαταλείψει. Αυτή τη φορά, ναι, σίγουρα θα το κάνει, και θα έπρεπε να είναι λυπημένος, θα έπρεπε να νιώθει ελεύθερος και όχι αυτό τον πα- νικό, σαν να έμεινε ξαφνικά παντέρημος στην αχανή πεδιάδα της ζωής, που θεωρητικά είναι ένα ωραίο θέαμα, έλα όμως που αυτός δεν το βλέπει έτσι. Αν και μπορεί και να υπερβάλλει λίγο. Τίποτα δεν έμαθε όλ’ αυτά τα χρόνια που διασχίζει σαν το φάντασμα σώματα, δωμάτια, τις ζωές τόσων ανθρώπων; Κανείς δεν ξέρει τι σκαρώνει ο άλλος. Ούτε εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να μαντέψεις σε ποιο χαρτί θα στοιχηματίσεις αμέσως μετά, τι ποσό θα ποντάρεις. Ξαφνικά, έρχεται το χαρτί. Ή είσαι μέσα ή πας πάσο. Απλώς. Αυτός όμως, αυτός, αυτός, αυτός είναι γρήγορος, είναι παμπόνηρος και έχει σαφώς το πλεονέκτημα απ’ αυτή τη θέση που δεν τον νοιάζει τίποτα, γι’ αυτό και μπορεί πάντα να στήσει την παρτίδα, να αλλάξει τους κανόνες, να φτιά- ξει οτιδήποτε. «Κοιμήσου» του ’λεγε πριν από λίγα λεπτά στο σπίτι του, που ήταν πολύ μακριά –χιλιόμετρα για την ακρίβεια– από την παρα- λία. «Βυθίσου στην αϋπνία σου, πήγαινε στο κρεβάτι σας και κάνε της έρωτα» του έλεγε ο νυσταγμένος άντρας, με τη σκόνη * Στην πραγματικότητα, παρά το ότι όλοι οι Ισπανοί πίστευαν ότι στη συγκε- κριμένη διαφήμιση της ισπανικής εταιρείας Dyc, που έβγαλε το πρώτο ισπα- νικό ουίσκι, εμφανιζόταν η Nico των Velvet Underground, επρόκειτο για το μοντέλο Μargit Kocsis.