Τατουάζ

M A N U E L V Á Z Q U E Z M O N T A L B Á N 10 σώμα που ακόμη επέπλεε, πεισματικά κολλημένο στο προ- σαραγμένο ποδήλατο. Σταδιακά άρχισε να αποδέχεται την ιδέα πως επρόκειτο για μια στάση υπερβολικά επίμονη, κόντρα στους νόμους της αναπνοής. Βέβαια, κάποιοι κρα- τάνε την ανάσα τους πολλή ώρα, μονολόγησε, δεν πρόκει- ται να γίνω εγώ ο μαλάκας που θα σημάνει συναγερμό για να εμφανιστεί μετά από λίγο ο τύπος σαν να μην τρέχει τίποτε και το κορίτσι να γελάει στα μούτρα μου. Το κορίτσι επέστρεφε τώρα μ’ ένα αβίαστο κρόουλ, σαν σε μονοπάτι σχεδιασμένο πάνω στη θάλασσα. Σταμάτησε στο ένα μέτρο από το ποδήλατο και κοίταξε επιφυλακτική, έκπληκτη στη συνέχεια, το σώμα που παρέμενε ακίνητο, πέρα από την απαλή ταλάντευση που προκαλούσε το νερό. Κοίταξε γύρω της για βοήθεια, και η ματιά της σταμάτησε στον φαλακρό μελαχρινό άνδρα που παρακολουθούσε τη σκηνή είκοσι μέτρα πιο πέρα. Ενθαρρυμένη από την παρουσία του, πλη- σίασε το σώμα. Το άγγιξε με το χέρι της, κι ο παράξενος κολυμβητής απομακρύνθηκε από το ποδήλατο, υπάκουος όπως ένας νεκρός. Το κορίτσι στράφηκε προς τον περίεργο και φώναξε κάτι σε μια άγνωστη γλώσσα. Ο άνδρας δεν περίμενε άλλο. Κολύμπησε γρήγορα και επιδέξια, προσπα- θώντας να δείχνει χαλαρός και ψύχραιμος, αντάξιος ενός τόσο υπέροχου κοριτσιού. Προφανώς, όμως, πιο σημαντικό από τη γνώμη της για εκείνον ήταν να δει τι έτρεχε με αυ- τό το σώμα. Ο μελαχρινός φαλακρός άντρας το έσπρωξε στα ρηχά, για να μπορέσει να σταθεί όρθιος, κι ύστερα το τράβηξε προς την ακτή, ακολουθούμενος από το κορίτσι, που δεν είχε πάψει να τσιρίζει. Οι φωνές της άνοιξαν σή- ραγγες προσδοκίας ανάμεσα στο πλήθος που κολυμπούσε,