Τατουάζ

Τ ο χρυσό κορίτσι βούτηξε από το θαλάσσιο ποδήλατο και ο μελαχρινός φαλακρός άνδρας κολύμπησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς το μέρος του, για να ’ναι πα- ρών όταν εκείνη θα ξανάβγαινε στην επιφάνεια και να ρίξει μια κλεφτή ματιά στη λάμψη της υγρής της σάρκας, της πασπαλισμένης με νερό και ήλιο. Η ζέστη του μεσημεριού πυρπολούσε την ακτή. Ο μελαχρινός φαλακρός άντρας τέ- ντωσε τα πόδια του, για να βεβαιωθεί ότι πατούσε, κι έψαξε με το βλέμμα την οικογένειά του στην παραλία. Μια παχουλή γυναίκα έπλενε μανιασμένα ένα παιδί. Συνέχισε ανενόχλητος το οπτικό του κυνήγι, γυρνώντας και πάλι στο χρυσό κορίτσι, που κολυμπούσε τώρα ύπτιο, μακριά από το ακίνητο ποδήλατο, που σάλευε απαλά στην ήρεμη θά- λασσα. Τότε είδε το σώμα να επιπλέει στο νερό, σκαμπανεβά- ζοντας όπως το ποδήλατο. Αναμφίβολα ο σύντροφος του χρυσού κοριτσιού, που μέχρι τώρα δεν είχε προσέξει. Αλλά τίποτε δεν τον εμπόδιζε να κοιτάζει. Κανείς δεν μπορούσε να του απαγορέψει να τη βλέπει, να γεμίζει τον αμφιβλη- στροειδή του με κείνη τη σφιχτή σάρκα, την αναζωογονη- μένη από το αλάτι και το εκτυφλωτικό φως. Μοίρασε το βλέμμα του ανάμεσα στο κορίτσι, που διέγραφε καπριτσιό- ζικες ασυνεχείς τροχιές πάνω στο νερό, και στο αδρανές