Τάλγκο

ΤΑΛΓΚΟ [ 13 ] την κοίταξα έντονα στα μάτια, πρώτη φορά αισθάνθη- κα τόσο μίσος για άνθρωπο. Όταν ξανακοίταξα προς το μέρος σου, είχες φύγει. Κανείς δεν περίμενε στον έλεγχο διαβατηρίων. Ακόμη κι ο υπάλληλος είχε εξαφανιστεί κι αυτός. Είπα τότε να βγω στην ταράτσα, να δω το αεροπλά- νο σου, ίσως να σ’ έβλεπα και σένα, άρχισα να τρέχω στο τεράστιο χολ, δυο Γιαπωνέζοι καθισμένοι στις βαλίτσες τους γελούσαν, ακόμη τους θυμάμαι, μ’ ενόχλησε πολύ το γέλιο τους, ανέβηκα μια σκάλα, όταν όμως έφτασα στον επάνω όροφο, αντί να βρεθώ μπροστά σε μια τερά- στια τζαμαρία όπως περίμενα, αντίκρισα έναν τοίχο. Κατέβηκα τη σκάλα σαν τρελή, έπιασα απ’ το μανίκι κά- ποιον με στολή, προσπάθησα να του εξηγήσω, μου έδει- ξε τις θυρίδες των αεροπορικών εταιρειών, του είπα «Νο, νο», απομακρύνθηκε, γύρισε προς το μέρος μου σαν να είχε εννοήσει ξαφνικά, μου έδειξε μια άλλη σκάλα, πήγα προς τα κει, βγήκα σ’ έναν διάδρομο, έτρεξα, έτρεξα, και να μην τα πολυλογώ κατάληξα στις τουαλέτες. Τρίτη μέρα σήμερα που πήρα το γράμμα σου. Το έκλεισα στο μεσαίο συρτάρι του γραφείου μου μαζί με τ’ άλλα σου γράμματα. Τρίτη μέρα που άρχισα να γράφω, σε μια παλιά γραφομηχανή του Κώστα. Τη λάδωσα κα-