Τάλγκο
[ 11 ] O ουρανός είναι γεμάτος σύννεφα, άσπρα σύννεφα παχιά, σαν μπαμπάκι. Κάνει ζέστη, μια ζέστη βαριά, έτσι που σου ’ρχεται να καθίσεις σε μια γωνιά χάμω, ν’ ακου- μπήσεις το κεφάλι σου στο μπράτσο σου και να βάλεις τα κλάματα. Ο Κώστας έφυγε πριν από λίγο, άκουσα μ’ ανακούφι- ση την πόρτα να κλείνει. Δεν διάβασα αμέσως το γράμμα σου, κάθισα σε μια πολυθρόνα, το έβγαλα απ’ τον φάκελο, διάβασα τις πρώτες γραμμές και σταμάτησα, γδύθηκα, έκανα ντους, φόρεσα μια ρόμπα, έβαλα τον καφέ να γίνεται, πήρα πάλι το γράμμα, διάβασα την πρώτη γραμμή, έτρεξα στην κουζίνα να προλάβω τον καφέ να μη χυθεί, τον πρόλαβα. Θέλεις, λες, να μείνουμε φίλοι. Να βλεπόμαστε όταν έρχεσαι στην Αθήνα, να τηλεφωνιόμαστε, ν’ αλληλογρα- φούμε πότε πότε (μια φορά τον μήνα;) αλλά φιλικά. Ισχυρίζεσαι ότι έτσι θα είναι καλύτερα και για τους δυο
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=