Τάισέ με

16 ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ χλήσω. Μπορείς να μείνεις εδώ, να βγεις, να δεις τις φίλες σου, να μιλήσεις με τη μητέρα σου. Κάνε ό,τι θες. Αλλά να το σκε- φτείς. Θέλω να σκεφτείς σοβαρά τη ζωή σου. Τη ζωή μας». Η σιγουριά του τη ρίχνει στο έδαφος. Θαυμάζει αυτό που την ενοχλεί, κάτι που δεν έχει εκείνη. Τον τρόπο που αρθρώνει τις λέξεις, που τις τοποθετεί σε στέρεο σύμπαν προτάσεων. Θα ήταν έτσι από μικρός , σκέφτεται ηΜαρίνα. Θα της άρεσε να έχει έναν γιο σαν τον Γιάννη. Ίσως, πάλι, να τη δυσκόλευε. Ένα παιδί χωρίς πολλά πάνω κάτω, χωρίς το βάρος που έχει εκείνη, τον δαίδαλο των αντιφάσεων. Τον κοιτά στα μάτια, του χαϊδεύει τον λαιμό και του ψιθυρίζει: «Θα το σκεφτώ». «Με αγαπάς;» τηρωτά εκείνος τηνώραπουστρέφει το βλέμ- μα της πάλι προς τοπαράθυρο, παρατηρώντας τα σύννεφαπου κύκλωσαν τον ουρανό. Γυρνάει, κουνάει το κεφάλι. Δεν έχει παίξει καλά αυτή τη σκηνή, ο εαυτός που την παρατηρεί δεν είναι ικανοποιημένος, ένας σκηνοθέτης του Χόλιγουντ θα ήθε- λε κάτι πιο εξωστρεφές γιαφινάλε. Θα της έκανε καλό να ήταν ηρωίδα σε χολιγουντιανή ταινία. Θα άκουγε τώρα τις φωνές του σκηνοθέτη που θα φώναζε cut, για να γυρίσουν ξανά τη σκηνή, με την απαίτηση ηΜαρίνα να βγει από τα κόκαλα των ηρωίδων του Μπέργκμαν και να μπει πάραυτα στο σώμα της Τζούλια Ρόμπερτς όταν αντίκρισε τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Έλα ανάλαφρα, πάμε πιο ανάλαφρα , θα της έλεγε τώρα και η Ελένη. Για γάμο σε πάμε, όχι σε λαιμητόμο . Ο Γιάννης βιάζεται. Είναι ήδη στην πόρτα με τα πράγματά του. ΕυλογημένηΜύκονος , σκέφτεται ηΜαρίνα ακούγοντας την πόρτα να κλείνει πίσω της.