Τάισέ με

ΤΑΪΣΕ ΜΕ 13 «Η Παρθένος Μαρία θήλασε. Από την Αναγέννηση και μετά, συχνά απεικονίζεται με το ένα στήθος γυμνό και τον Ιησού βρέφος είτε να ετοιμάζεται να θηλάσει ή ήδη να αγγίζει τη θηλή της με τα χείλη του. Ανεξάρτητα από τις τεχνικές ικανότητες του καλλιτέχνη, ο γυμνός μα- στός αποδιδόταν κατά σύμβαση, ανακριβώς. Οι θεατές δεν έπρεπε να εμμείνουν στη σαρκικότητα του στήθους της Μαρίας, αλλά να συλλά- βουν την αγνότητα και τις δυνατότητες αυτής της εξαιρετικής τροφής. Πόσο απεριόριστη είναι η δύναμη του στήθους που θήλασε ο Παντοδύ- ναμος. Έδωσε ζωή σε Αυτόν που δίνει αιώνια ζωή σε όλους. Το γάλα της Μαντόνας δεν ήταν το πρώτο ούτε το τελευταίο latte που εξυμνήθηκε. Το γάλα μιας ελληνικής θεότητας πιστευόταν ότι εξασφάλιζε την αιώνια ζωή σε αυτούς που το έπιναν. Όταν ο Δίας θέλησε να κάνει αθάνατο τον γιο του Ηρακλή, καρπό της σχέσης του με τη θνητή Αλκμήνη, έβαλε κρυφά το βρέφος στο δωμάτιο της γυναίκας του Ήρας, την ώρα που εκείνη κοιμόταν, και τον τοποθέτησε πάνω στο στήθος της για να νιώσει τη γεύση της αθανασίας. Ο Ηρακλής θήλασε με τόση δύναμη, που η Ήρα ξύπνησε και τον πέταξε μακριά της οργισμένη, τινάζοντας γάλα στους ουρανούς –και έτσι δημιουργήθηκε ο Γαλαξίας. ΟΗρακλής όμως είχε ήδη πιει αρκετό γάλα για να μπει στην τάξη των αθανάτων. Ποιοι αναγνώρισαν τον Οδυσσέα όταν επέστρεψε στην Ιθάκη; Ο πιστός του σκύλος Άργος και η τροφός του Ευρύκλεια. »Το γάλα είναι ομοιοπαθητικό. Διατηρεί τη μνήμη κάθε στόματος που τρέφει» * . * Νάταλι Αντζίρ, Γυναίκα: μια εσωτερική γεωγραφία , μτφρ. Ελένη Καλο- γιάννη, Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2001.