Σ' άφησα

Σ’ Α Φ Η Σ Α 13 διέθετε μεγαλύτερη δύναμη απ’ αυτήν που πρόδιδε η σωματική του διάπλαση. Εκτός από την Κέιτ, η ομάδα του Στάμπι περιλάμβανε τον ισορροπημένο Μάλκολμ Τζόνσον και τον νεαρό Ντέιβ Χίλσντον, έναν ενθουσιώδη αλλά αντικομφορμιστή αστυφύλακα, του οποίου οι επίμονες προσπάθειες να διασφαλίσει καταδίκες πα­ ραήταν ριψοκίνδυνες για τα γούστα του Ρέι. Ήταν καλή ομάδα, και η Κέιτ μάθαινε γρήγορα από εκείνους. Παθιαζόταν πραγ­ ματικά κι αυτό έκανε τον Ρέι να νοσταλγεί τις μέρες του ως διψασμένου αστυφύλακα, προτού τα δεκαεπτά χρόνια γραφειο­ κρατίας τον εξουθενώσουν. Η Κέιτ κατευθυνόταν προς το Φίσποντς με το χωρίς διακριτικά Κόρσα, μέσα στην αυξανόμενη κίνηση της ώρας αιχμής. Ήταν ανυπόμονη οδηγός · κόρναρε όταν ένα κόκκινο φανάρι τούς κα­ θυστερούσε και τέντωνε τον λαιμό της για να δει για ποιον λόγο αργούσαν. Ήταν αεικίνητη: χτυπούσε ρυθμικά τα δάχτυλά της στο τιμόνι, σούφρωνε τη μύτη της, αναδευόταν στο κάθισμά της. Μόλις άρχιζαν να κινούνται ξανά, έσκυβε μπροστά λες και έτσι θα μπορούσαν να πάνε πιο γρήγορα. «Δεν θα ’λεγες τώρα όχι σε μια σειρήνα, ε;» είπε ο Ρέι. Η Κέιτ χαμογέλασε πλατιά. «Ίσως». Γύρω από τα μάτια της είχε μουτζουρωμένο αϊλάι­ νερ, κατά τα άλλα όμως ήταν αμακιγιάριστη. Ατίθασες σκούρες καστανές μπούκλες στεφάνωναν το πρόσωπό της, παρά τα πια­ στράκια ταρταρούγα που υποτίθεται πως έπρεπε να τις κρα­ τάνε στη θέση τους. Ο Ρέι έψαξε να βρει το κινητό του για να κάνει τα απαραί­ τητα τηλεφωνήματα ώστε να επιβεβαιώσει ότι η Μονάδα Έρευ­ νας Ατυχημάτων ήταν καθ’ οδόν, ότι ο διοικητής υπηρεσίας