Σ' άφησα

Σ’ Α Φ Η Σ Α 17 «Μπράιαν, μπορείς να πας με την Κέιτ στην κουζίνα να την ενημερώσεις για ό,τι έχεις μέχρι τώρα; Θα ήθελα να κάνω μερι­ κές ερωτήσεις στη μάρτυρα, αν δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα αργήσω. Ίσως μπορείς να της φτιάξεις και ένα τσάι». Από την έκφραση του Μπράιαν καταλάβαινες πως αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει, παρ’ όλα αυτά σηκώ­ θηκε και βγήκε από το δωμάτιο μαζί με την Κέιτ, αναμφίβολα για να της γκρινιάξει ότι το Εγκληματολογικό έπαιζε το χαρτί της εξουσίας. Ο Ρέι δεν έδωσε παραπάνω σημασία. «Λυπάμαι που θα σας κάνω κι άλλες ερωτήσεις, αλλά είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε όσες περισσότερες πληροφορίες γίνεται, όσο το δυνατόν συντομότερα». Η μητέρα του Τζέικομπ έγνεψε, αλλά δεν σήκωσε το βλέμμα. «Απ’ ό,τι μου είπαν δεν μπορέσατε να πάρετε την πινακίδα του;» «Έγινε πολύ γρήγορα» είπε, και οι λέξεις πυροδότησαν ένα ξέσπασμα συναισθήματος. «Μου έλεγε για το σχολείο, και με­ τά… τον άφησα μόνο για ένα δευτερόλεπτο». Έσφιξε το κορδό­ νι πιο πολύ γύρω από το χέρι της, και ο Ρέι είδε τις αρθρώσεις των δαχτύλων της να ασπρίζουν. «Ήταν πολύ γρήγορο. Το αυ­ τοκίνητο ήρθε πολύ γρήγορα». Η φωνή της ήταν σιγανή, δεν πρόδιδε την ταραχή που σίγου­ ρα θα ένιωθε. Ο Ρέι σιχαινόταν όλη αυτή την αδιακρισία, όμως δεν είχε άλλη επιλογή. «Πώς ήταν ο οδηγός;» «Δεν μπόρεσα να δω μέσα». «Υπήρχαν επιβάτες;» «Δεν μπόρεσα να δω μέσα στο αυτοκίνητο» επανέλαβε με τη φωνή της μονότονη, ξερή. «Μάλιστα» είπε ο Ρέι. Από πού στο καλό θα ξεκινούσαν; Τον κοίταξε.