Συνωμοσία της φωτιάς (pocket)

[ 31 ] «Δεν μοιάζεις με νομάδα» είπε ο Ο’Κέιν. Ο Ταξιδιώτης γύρισε και τον κοίταξε. «Κι εσύ δεν μοιάζεις ότι μπορείς να πληρώνεις δωμάτιο εδώ πέρα, πόσο μάλλον ολόκληρο το κτίριο». ΟΟ’Κέιν καθόταν με τα πόδια του απλωμένα πάνωσ’ένα σκαμνί, ενώ μια κουβέρτα που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους τον σκέπα­ ζε από τη μέση και κάτω. Μύριζε κόπρανα. ΟΤαξιδιώτης είχε ακού­ σει ότι ο γέρος είχε φάει μία σφαίρα στο γόνατο και μία στην κοιλιά, που είχε καταστρέψει το έντερό του. Τώρα πια ο Ο’Κέιν φορούσε σακουλάκι που μάζευε τα κόπρανα και θα το φορούσε μέχρι να πεθάνει. Ήταν πιο αδύνατος απ’όσο είχε φανταστεί οΤαξιδιώτης και πιο αδύναμος σε σχέση με μια φωτογραφία που είχε δει. Τα τραύ­ ματά του τον έσπρωχναν προς τα γηρατειά, αλλά τα μάτια του ακό­ μη πετούσαν σπίθες. «Κάποιος μου είπε ότι το πραγματικό σου όνομα είναι Όλιβερ Τέρλεϊ» είπε ο Ο’Κέιν. «Είναι αλήθεια;» Ο Ταξιδιώτης κάθισε στην άκρη του κρεβατιού. «Ίσως. Ίσως και όχι. Είχα πολλά ονόματα. Σμιθ, Μέρφι, Τόμαλτι, Μίχαν, Γκόρμαν, Μέιερ και πολλά άλλα». Έσκυψε μπροστά και ψιθύρισε: «Μερικοί λένε πως δεν είμαι καν ένας Παβί». 6 Το πρόσωπο του Ο’Κέιν πάγωσε. «Μη μου κάνεις τον έξυπνο, μικρέ. Είμαι σοβαρός άνθρωπος. Μην το ξεχνάς. Μόνο μία φορά προειδοποιώ». ΟΤαξιδιώτης ακούμπησε πίσω και ένευσε συγκαταβατικά. «Πά­ σο. Είμαι όμως κι εγώ σοβαρός άνθρωπος και δεν μου αρέσει να απαντάω σε ερωτήσεις. Θα μάθεις μόνο όσα θέλω εγώ». Ο Ο’Κέιν τον κοίταξε διερευνητικά για μια στιγμή. «Εντάξει. Δεν με νοιάζει αν είσαι τσιγγάνος, ταξιδιώτης, νομάς, περιπλανώμενος 7