Συνωμοσία της φωτιάς (pocket)

[ 25 ] «Όχι» είπε ο Λένον, κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος του. «Δεν είσαι ηλίθιος. Όλοι ξέρουν ότι είσαι έξυπνος, σωστά; Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ακόμα κι αν μπορούσες, πού θα πήγαινες; Αυτό δεν ται­ ριάζει στον Ντάντι 5 Άντι που όλοι ξέρουμε». «Μημε λες έτσι» είπε οΡάνκιν και έστρεψε τομαχαίρι στονΛένον. «Κανείς δεν με λέει έτσι κατάμουτρα». «Συγγνώμη» είπε ο Λένον. Σήκωσε τα χέρια του σαν να απολο­ γούνταν και σημάδεψε το ταβάνι. «Δεν το σκέφτηκα. Δεν σκέφτομαι όπως εσύ. Εσύ είσαι ο πιο έξυπνος στην ομάδα σου, γι’αυτό έφτασες εκεί που είσαι σήμερα, σωστά;» Ο Ράνκιν ξανάβαλε το μαχαίρι στον λαιμό της Σίλβια. «Μην πλη­ σιάζεις». ΟΛένον κοντοστάθηκε. «Ξέρεις ότι δεν μπορείς ναπας πουθενά. Ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κακόστηΣίλβια. Είσαι πολύ έξυπνος για να κάνεις κάτι τέτοιο. Είναι ώρα να σκεφτείς, Άντι. Ποιο είναι το σωστό; Ποιο είναι το έξυπνο;» «Χριστέ μου» είπε ο Ράνκιν. Οθάνατος ξεγλίστρησε από τα μάτια του και αντικαταστάθηκε από τον φόβο, από έναν παιδιάστικο πα­ νικό που του έλεγε να το βάλει στα πόδια. «Ήρεμα, Άντι» είπε ο Λένον. Κρατούσε τα χέρια του ψηλά, με το Γκλοκ να σημαδεύει τις εστίες και τις φριτέζες στο πίσω μέρος της ανοιχτής κουζίνας. «Πάρε μερικές ανάσες, εντάξει; Ας ηρεμήσουμε. Ας φερθούμε έξυπνα». Ο Ράνκιν ανέπνευσε και φάνηκε να ξαναβρίσκει τα λογικά του. «Εντάξει» είπε. «Πώς βγαίνουμε απ’ όλο αυτό;» «Κατ’ αρχάς, άσε τη Σίλβια να φύγει» είπε ο Λένον. «Έπειτα άσε το μαχαίρι κάτω». Μερικά τετράγωνα πιο πέρα μια σειρήνα ούρλιαζε.