Συνωμοσία της φωτιάς (pocket)

[ 21 ] στηκεπωςοΛένον είχεπροσπαθήσει νατονδωροδοκήσει εκμέρους ενός γνωστού Πιστού παραστρατιωτικού. Έτσι, οΛένονβρέθηκε στογραφείο τουΑπρίτσαρντ αντιμέτωπος με το δίλημμα είτε να πάρει άδεια άνευ αποδοχών είτε να περάσει πειθαρχικό. Αν δεν είχε παρέμβει οπαλιός τουςφίλος, οαστυνομικός αρχιεπιθεωρητής Νταν Χιούιτ, η μόνη επιλογή που θα είχε ήταν το πειθαρχικό. ΟΑπρίτσαρντ θύμισε στον Λένον ότι οφάκελός του δεν ήταν αψεγάδιαστος και πως η πειθαρχική παραπομπή δεν θα του έκανε καλό, ακόμακι ανοι ισχυρισμοί δενμπορούσανν’αποδειχτούν. ΟΛένον προτίμησε ναφύγει. Έμεινε στοσπίτι τρεις μέρες, ώσπου βαρέθηκε.Την τέταρτη μέρα μπήκε σ’ένα αεροπλάνο και πέταξε για Βαρκελώνη. Το ξενοδοχείο ήταν φρίκη. Υποτίθεται ότι εκεί είχε μεί­ νει ο Τζορτζ Όργουελ κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο. Κρίνοντας από τηνόψητου, μάλλον τοείχεδιαλέξει γιατην ταπετσαρία.Τουλάχιστον όμως το μπαλκόνι του έβλεπε στη Λας Ράμπλας, και ο καιρός τού επέτρεπε να κάθεται εκεί τα απογεύματα μ’ένα κουτάκι SanMiguel και να παρατηρεί τους τουρίστες και τους ντόπιους ν’ αποφεύγουν ο ένας το βλέμμα του άλλου στον δρόμο που απλωνόταν μπροστά του. Τα μεσάνυχτα γυρνούσε στα τάπας μπαρ ψάχνοντας για Αμε­ ρικανίδες ή Αγγλίδες που θα γοήτευε με την προφορά του. Τα πε­ ρισσότερα βράδια το κατάφερνε. Όταν επέστρεψε από τη Βαρκελώνη, ένιωθε άχρηστος, κανείς δεν τον χρειαζόταν. Μόνο ευκαιρίες για άθλιες, ασήμαντες δουλειές τού παρουσιάζονταν, σαν κι αυτή εδώ. Ο Ράνκιν και ο Κρόζιερ τώρα χειρονομούσαν πιο έντονα. Τόνιζαν αυτά που έλεγαν πιέζοντας ένα ένα τα δάχτυλά τους πάνω στο τρα­ πέζι. Οι κούπες τραντάζονταν. ΟΛένον ανοιγόκλεισε ταμάτια του για να εστιάσει καλύτερα, ανακάθισε στη θέση του κι έσκυψε μπροστά.