σύ ν δ ε ση 38 προσωπικής επιλογής και λογικής, και προτίμησα την ιδέα ότι η αγάπη είναι μια εμπρόθετη επιλογή. Το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα μου έμαθε να αμφισβητώ τους ορισμούς της αγάπης που ενθάρρυναν τις γυναίκες να είναι είτε θύματα είτε μαζοχιστικά υποταγμένες σε κακοποιητικούς άντρες. Μου έμαθε ότι δεν χρειαζόταν απαραίτητα να διοχετεύσω όλη μου την επιθυμία για συντροφικότητα στους άντρες – ότι και οι γυναίκες ήταν επίσης μια ερωτική επιλογή. Εννοείται πως αυτό δεν ήταν εύκολο για μια κοπέλα από τον Νότο, μεγαλωμένη σε μια αυστηρή οικογένεια Βαπτιστών, παρ’ όλα αυτά προσπαθούσα να τα επεξεργαστώ όλα και να κάνω τις απαραίτητες προσαρμογές. Για να έχω μια ευτυχισμένη ζωή, ανέπτυξα μια στρατηγική, η οποία βασιζόταν στο εξής πλάνο: να κρατήσω τα καλά από αυτά που ίσχυαν παλιά και να τα αναμείξω με τα καλύτερα απ’ όσα επρόκειτο να έρθουν. Ενώ αυτή η στρατηγική ακουγόταν πολύ καλή στη θεωρία, στην πράξη δεν ήταν και τόσο εύκολη. Και πολλά απέτυχαν. Αυτό όμως που προκάλεσε τον περισσότερο πόνο ήταν η αποτυχία σε ό,τι αφορούσε την αγάπη. Από τη γέννησή του, ο ριζοσπαστικός φεμινισμός παρότρυνε τις γυναίκες να αμφισβητήσουμε την εμμονή μας με την αγάπη και τον έρωτα. Σε ακραίες περιπτώσεις, μεμονωμένες ακτιβίστριες μας ενθάρρυναν να ξεχάσουμε την αγάπη και να επικεντρωθούμε στην απόκτηση εξουσίας. Η αγάπη ήταν για τα θύματα· η εξουσία για τους νικητές. Χωρίς ντροπή επέλεξα να προσκολληθώ στις φαντασιώσεις της ολοκλήρωσης μέσω του έρωτα, που είχαν εντυπωθεί
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=