η ηλικία της αγάπης, η αγάπη της ηλικίας 31 σκέτη απόλαυση. Οι γυναίκες στον περίγυρό μας μιλούσαν για τα χρόνια της ωριμότητάς τους λες και ήταν στ’ αλήθεια η Γη της Επαγγελίας. Σαν πανέμορφα φίδια, θα έφταναν σε αυτή την ηλικία, θα έριχναν θαρραλέα το δέρμα τους και θα αποκτούσαν ένα άλλο – κι αυτό θα ήταν το πιο δυνατό και το πιο όμορφο απ’ όλα τ’ άλλα. Κάτι θα αναγεννιόταν μέσα τους. Θα γεννιόντουσαν ξανά και θα είχαν μία δεύτερη ευκαιρία. Ήταν φτωχές γυναίκες, γεννημένες σε έναν κόσμο με ανεπαρκείς μεθόδους αντισύλληψης, σ’ έναν κόσμο όπου η έκτρωση μπορεί να οδηγούσε στον θάνατό τους, είτε σε ψυχολογικό είτε σε σωματικό επίπεδο. Ήταν γυναίκες που αντιλαμβάνονταν την εμμηνόπαυση ως μια τελετή μύησης, κατά την οποία θα εγκατέλειπαν τη σκλαβιά και θα έβρισκαν την ελευθερία τους. Μέχρι να συμβεί αυτό, ένιωθαν κατά βάση εγκλωβισμένες. Το ίδιο αίσθημα εγκλωβισμού μοιράζονταν με όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης. Ακόμα και εκείνες που ήταν μοναχικές, που δεν είχαν σύντροφο ή ήταν σχετικά αυτάρκεις οικονομικά ζούσαν πάντα με τον φόβο ότι όλα αυτά θα ανατρέπονταν, εξαιτίας κάποιας καταναγκαστικής σεξουαλικής πράξης. Στον δικό τους κόσμο, μόλις μια γυναίκα δεν μπορούσε πλέον να κάνει παιδιά, ήταν απλώς πιο ελεύθερη – μέση ηλικία, η στιγμή της μαγείας. Πόσο χαιρόμουν όταν άκουγα τη μαμά και τις φίλες της να κουβεντιάζουν για τις χαρές «της αλλαγής της ζωής». Ποτέ δεν χρησιμοποιούσαν τη λέξη «εμμηνόπαυση». Ενστικτωδώς συνετή επιλογή! Αν είχαν πάρει κατά γράμμα τους ιατρικούς ορισμούς των αλλαγών που συμ-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=