Η συμμορία των εραστών

M A S S I M O C A R L O T T O 20 να πέσουν τυχαία πάνω σε κανένα πτώμα που στη συ- νέχεια θα γίνει φάκελος και μονόστηλο, όμως σίγουρα δεν αποτελεί προτεραιότητα. Ξέραμε καλά ότι ο δικός μας πόλεμος ήταν από τους τελευταίους. Αποτελούσε μέρος ενός εγκληματικού κό- σμου που εξαφανιζόταν σιγά σιγά, κι εμείς ήμασταν οι πρωταγωνιστές του, με διαφορετικό ρόλο κάθε φορά, επί μια εικοσαετία. Τώρα διαλυόταν, τον αντικαθιστού- σαν οργανώσεις και πρόσωπα που μας προκαλούσαν απέχθεια και με τα οποία δεν θέλαμε να έχουμε καμία σχέση. Ο μοντερνισμός σ’ αυτό τον τομέα ήταν πλέον μα- φιόζικος, πολυεθνικός, διαπερνούσε κάθε μορφή δια- φθοράς της εξουσίας και των θεσμών. Και ήταν βλαβε- ρός. Όταν το να πλουτίζεις με παρανομίες σημαίνει να δηλητηριάζεις τους ανθρώπους και τον τόπο τους, να γίνεσαι δουλέμπορος, να μπλέκεις με πολιτικούς, επι- χειρηματίες και οικονομικούς παράγοντες, τότε οι ελεύ- θεροι άνθρωποι με στοιχειώδη συνείδηση αποσύρονται από το παιχνίδι. Η εποχή που για να ανήκεις στην πάστα των καθω- σπρέπει εγκληματιών αρκούσε απλώς να μην έχεις σχέ- ση με ναρκωτικά και πουτάνες είχε πλέον μείνει στα αρχεία της μνήμης ελάχιστων ανθρώπων. Εκείνη τη νύχτα είχα στο πλευρό μου ένα από τα