Η συμμορία των εραστών

H Σ Υ Μ Μ Ο Ρ Ι Α Τ Ω Ν Ε Ρ Α Σ Τ Ω Ν 27 είπα ειρωνικά «αλλά θα τον αφήσουμε ελεύθερο μόνο όταν θα έχουν τελειώσει όλα». Η Μποζάνα Γκαρασάνιν ανασήκωσε τους ώμους. «Άξιζε τον κόπο η προσπάθεια. Πάντως, εμείς θα κρα- τούσαμε τον λόγο μας». «Μαλακίες!» γρύλισε ο γερο-Ροσίνι. «Πού βρίσκεται η Ναταλία;» «Στη Λιόν» απάντησε η Σέρβα, βγάζοντας από την τσέπη της δυο διπλωμένα χαρτιά. «Εδώ έχω γράψει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες». «Είσαι η σωματοφύλακάς της εδώ και χρόνια» σχο- λίασε ο Μπενιαμίνο. «Δώδεκα, για την ακρίβεια. Στην αρχή ήμουν μόνη, αλλά μετά προστέθηκε και η Άννα». «Γι’ αυτήν ακριβώς ήθελα να σου μιλήσω. Να τη θεωρούμε εχθρό μας ή έχει ενημερωθεί για τη συμφωνία μας;» Η γυναίκα έκανε ένα βήμα μπροστά και χτύπησε με τον δείκτη της το στέρνο του: «Όταν θα γίνει το κόλπο, εμείς δεν θα κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας, αλλά να θυμάσαι: Την Άννα δεν θα τολμήσετε να την αγγίξετε, αλλιώς θα σας γδάρω με τα ίδια μου τα χέρια». Ο Ροσίνι έγνεψε συγκαταβατικά. «Ήθελα απλώς να ξέρω. Σε τέτοιες περιπτώσεις κινδυνεύει κανείς να κάνει λάθη που μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους άλλους».