Σχολείο για την αγάπη

Σ Χ Ο Λ Ε Ι Ο Γ Ι Α Τ Η Ν Α Γ Α Π Η 17 «Μην μπει χιόνι εδώ μέσα. Όταν κάνεις τα μαθήματά σου, μπορείς να ανάβεις μια σόμπα πετρελαίου, αλλά τώρα θα είσαι απασχολημένος αδειάζοντας τις βαλίτσες σου, οπότε δεν σου χρειάζεται. Σε περίπτωση που με χρειαστείς, θα ετοιμάζω το μπροστινό δωμάτιο – αλλά προσπάθησε να μη με ενοχλήσεις, να χαρείς». ΟΦίλιξ άνοιξε το στόμα του, αλλά η πόρτα έκλεισε προ- τού προλάβει να μιλήσει. Η μις Μπουν είχε φύγει. Είχε όντως πει ότι ετοίμαζε ένα άλλο δωμάτιο ή μήπως είχε πα- ρακούσει ο Φίλιξ; Αν ναι, αυτό σήμαινε ότι θα ερχόταν και κάποιος άλλος στο σπίτι. Με αυτή τη σκέψη αναθάρρησε –είχε αναστατωθεί από εκείνη τη Γερμανίδα, από την ίδια τη μιςΜπουν, από ένα σωρό αναμνήσεις από ιστορίες τρό- μου για σπίτια σκοτεινά και κρύα, όπως αυτό–, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν είχε ακούσει καλά. Με τόσους υπηρέτες που είχαν σ’ αυτά τα μέρη, πώς και ετοίμαζε η ίδια το δω- μάτιο; Ο Φίλιξ άνοιξε την πόρτα και με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά βγήκε στις μύτες των ποδιών του στο πλα- τύσκαλο. Ναι, ένας ήχος σκουπίσματος ακουγόταν από το μπροστινό δωμάτιο. Καθώς άκουγε ο Φίλιξ, η φωνή της μις Μπουν υψώθηκε δυνατή και φάλτσα: Δεν ξέρω, ω, δεν ξέρω τι κόσμος, τι χαρές… * * Στίχοι από τον χριστιανικό ύμνο του 19 ου αιώνα «Jerusalem the Golden» (Ιερουσαλήμ, η χρυσή). (Σ.τ.Μ.)