Σχολείο για την αγάπη

Σ Χ Ο Λ Ε Ι Ο Γ Ι Α Τ Η Ν Α Γ Α Π Η 13 σε όλα αυτά. Μόνο όταν έφτασαν στο κέντρο της νέας πό- λης και είδαν μπροστά τους την ΠαλιάΠόλη, περιτειχισμέ- νη σαν φρούριο, με χιόνι πασπαλισμένο στις πολεμίστρες και στους πύργους, ανακοίνωσε ξανά: « Ελ-Κουντς ». Μετά, στρίβοντας αριστερά, κατηφόρισε την πλαγιά προς την Πύλη του Ηρώδη. Χωρίς να επιβραδύνει πρώτα, πάτησε τέρμα το φρένο και το αυτοκίνητο σταμάτησε από- τομα έξω από μια ξυλόπορτα χωμένη σε έναν τοίχο. «Σπίτι Μισμπούν» ανακοίνωσε ο οδηγός. ΟΦίλιξ δεν ένιωσε καμία έκπληξη. Στη Βαγδάτη είχε δει πίσω από τοίχους εξίσου δυσοίωνους με αυτόν πλακόστρω- τες αυλές γεμάτες με γιασεμιά και τριαντάφυλλα, με σι- ντριβάνια και σκαλιστές εξέδρες για μουσικές μπάντες, με κιόσκια βαμμένα σαν χρυσά μπροκάρ. Κάτι τέτοιο ήλπιζε να βρει και εδώ πίσω από τον τοίχο. Αφού είχε πληρώσει πια τον οδηγό και το ταξί είχε επι- στρέψει βιαστικά με όπισθεν στον κεντρικό δρόμο και είχε εξαφανιστεί, ο Φίλιξ βρέθηκε μόνος του για πρώτη φορά – ναι, για πρώτη φορά στη ζωή του. Στη Βαγδάτη μετά τον θάνατο της μητέρας του υπήρχαν πάντα οι Σίπτον. Τον βαρέθηκαν και τον έδιωξαν όσο πιο γρήγορα μπορού- σαν όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, αλλά μέχρι τότε ήταν πάντα εκεί, άνθρωποι που ήξερε και που ήξεραν τη μητέ- ρα του. Εδώ δεν ήξερε κανέναν. Ένιωσε μια σουβλιά μο- ναξιάς, που θα έκανε τα μάτια του να πλημμυρίσουν δά- κρυα, αν δεν την απόδιωχνε, θυμωμένος με τον εαυτό του, γιατί τώρα δεν ήταν πια παιδί, ήταν ολόκληρο αγόρι.