Σχολείο για την αγάπη

O L I V I A M A N N I N G 12 «Τούρκοι μηχανικοί νομίζουν αυτό πολύ έξυπνο, ναι, αλλά εγώ λέω όχι καλό. Κακό για αυτοκίνητα, κακό για άλογα. Εδώ την εποχή των Τούρκων τα άλογα μυρίζουν σπίτι τους και αρχίζουν τρέχουν κι έτσι άσχημα ατυχήματα» είπε σηκώνοντας θεατρικά το ένα του χέρι από το τιμόνι με κίνδυνο να βγει το αυτοκίνητο από την άσφαλτο και να ριχτεί στα βράχια. «Πολύ κακό!» Κούνησε το κεφάλι του πολύ σοβαρά, μετά έχωσε δύο δάχτυλα στη θήκηπου υπήρχε στην πόρτα τουαυτοκινήτου, έβγαλε μια καραμέλα και την πρόσφερε στον Φίλιξ. «Πολύ καλό!» του είπε. Μόνο όταν είχαν περάσει τα πρώτα γκρίζα πέτρινα σπί- τια της Ιερουσαλήμ, είδε ο Φίλιξ την αιτία του τσουχτερού κρύου και ακόμη και τότε χρειάστηκε να περάσει ένα δευ- τερόλεπτο, ώσπου να συνειδητοποιήσει τι ήταν. «Χιόνι!» είπε ξαφνικά. Ο Άραβας έγνεψε καταφατικά, ευχαριστημένος, και είπε για τρίτη φορά: « Ελ-τελκ ». Του Φίλιξ του φάνηκε πως είχε ξαναδεί χιόνι, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί πότε. Το είχε ακουστά, το είχε δει σε φωτογραφίες, αλλά η θέα του τώρα τον άγγιξε σαν αρχέγο- νη μνήμη. Τόσο απορροφημένος ήταν από το χιόνι, που σχεδόν δεν έβλεπε καθόλου την πόλη. Κατηφόριζαν έναν μακρύ κεντρικό δρόμο. Ταπάντα ήταν χτισμένα από πέτρα, ασημόγκριζα, χιονισμένα, στριμωγμένα κάτωαπό το γλαυ- κό φως του χιονιού, έτσι που το τοπίο έμοιαζε με χειμωνιά- τικο χωριό στην Αγγλία. Ο οδηγός δεν έδινε καμιά σημασία