Σάνσετ Παρκ

P A U L A U S T E R 12 κάποιας αξίας πρέπει να παραδίδονται στην τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να τα επιστρέψει στους ιδιοκτήτες τους. Οι συνάδελφοί του όμως αρπάζουν ό,τι τους αρέσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Τον θεωρούν ηλίθιο που γυρίζει την πλάτη του σε τέτοια λάφυρα – ουίσκι, ραδιόφωνα, σιντί πλέιερ, εξοπλισμό τοξοβο­ λίας, πορνοπεριοδικά. Εκείνος ωστόσο το μόνο που θέλει είναι οι φωτογραφίες του∙ όχι τα αντικείμενα, αλλά τις φωτογραφίες των αντικειμένων. Εδώ και λίγο καιρό, έχει τη συνήθεια να μι­ λάει όσο το δυνατόν λιγότερο όταν εργάζεται. Ο Πάκο κι ο Φρέ­ ντι αποφάσισαν να τον φωνάζουν Ελ Μούντο. Είναι είκοσι οκτώ χρόνων και, απ’ όσο μπορεί να καταλάβει τον εαυτό του, δεν έχει καμία φιλοδοξία, την παραμικρή φιλο­ δοξία, την παραμικρή ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνει επέν­ δυση σε ένα μέλλον που φαντάζει αληθινό. Ξέρει πως δεν πρό­ κειται να μείνει στη Φλόριντα για πολύ ακόμη, πως πλησιάζει η στιγμή που θα νιώσει και πάλι έντονη την ανάγκη να φύγει. Ωσότου όμως η ανάγκη αυτή ωριμάσει μέσα του και τον κινη­ τοποιήσει, του αρκεί να συγκεντρώνεται στο παρόν και να μη σκέφτεται το μέλλον. Αν έχει πετύχει κάτι στα επτάμισι χρόνια από τη μέρα που παράτησε το κολέγιο και πήρε τον δικό του δρόμο, είναι η ικανότητά του να ζει στο παρόν, να περιορίζει τον εαυτό του στο εδώ και τώρα. Μπορεί να μην είναι το πιο αξιέπαινο κατόρθωμα που δύναται κανείς να σκεφτεί, αλλά για την επίτευξή του χρειάστηκε να επιδείξει σημαντική πειθαρχία και αυτοέλεγχο. Να μην κάνεις σχέδια, που σημαίνει να μην τρέφεις επιθυμίες και ελπίδες, να είσαι ικανοποιημένος με τη μοίρα σου, να αποδέχεσαι ό,τι σου παρέχει ο κόσμος από τη μια ανατολή της μέρας μέχρι την άλλη, ώστε να ζεις επιθυμώντας τα ελάχιστα, τα ανθρωπίνως ελάχιστα. Περιόρισε τις επιθυμίες του μία μία ζώντας σχεδόν με τα απολύτως απαραίτητα. Έκοψε το κάπνισμα και το ποτό, έπαψε