Στο βάθος του αιώνα

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ 25 Σαν εκφωνήσεις χωρίς πλέον ήχο φτάνουν στα αυτιά μου όσα άκουγα όταν ήμουν παιδί για τις πολυκατοικίες που άλλαζαν κάθε μέρα την όψη της Αθήνας. Ήταν πολύ συνηθισμένο να ακούει κανείς τέτοιες συζητήσεις, για με­ τακομίσεις λόγω κατεδαφίσεως ή για μετακομίσεις σε νέο διαμέρισμα, ανάλογα. Συχνά υπήρχε ο θαυμασμός για το μπάνιο και τον θερμοσίφωνα. Μια ολόκληρη κοινωνία είχε θέσει σε υψηλή ιεράρχηση την ανάγκη να έχει ένα πλήρες λουτρό στο σπίτι. Στο σπίτι μας, όπως και σε χιλιάδες ακό­ μα σπίτια της δεκαετίας του ’60, έμπαιναν τα περιοδικά της εποχής που τα ξεφυλλίζαμε και εμείς τα παιδιά. Ιδίως τις Εικόνες . Οι διαφημίσεις των προϊόντων της νέας ζωής ερέ­ θιζαν τη φαντασία. Το αφρόλουτρο Φαμάρ για τον άνδρα και τη γυναίκα, τα αποσμητικά, τα σαμπουάν και τα αρω­ ματικά σαπούνια είχαν απο­ κτήσει μια ιερότητα, συχνά δυσανάλογη, αλλά εκ των υστέρων κατανοητή. Θα ήθελα να μπορούσα να διαβάσω τις μεταβολές στην ιστορία της Αθήνας με πολ­ λούς τρόπους και χωρίς αμ­ φιβολία οι πλέον ανορθόδο­ ξοι είναι και οι πλέον γοητευ­ τικοί.