Στο τέλος νικάω εγώ

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΙΚΑΩ ΕΓΩ 11 – Αλτ! φώναξε. Έκανε σήμα με το χέρι του πως δεν περνά κανείς. – Είμαι διπλωμάτης.Απαιτώ να περάσω. – Αλτ! επανέλαβε ο Μαθιός, πιο δυνατά. Χαρτί απ’ τον φρούραρχο έχ’ς; – Όχι. – Ε,δεν περνάς.Άντε,πάρ’ την τσούπρα σου και δρόμο. Ο Σερ Άρθουρ έκανε ένα βήμα μπροστά. Φώναξε κάτι στον Μαθιό, εκείνος δεν κατάλαβε, ίσως να του τα έλεγε εγγλέζικα.Οι λέξεις ήχησαν σαν διαταγή.ΟΜαθιός άστρα- ψε στον Άγγλο ένα χαστούκι, που ήταν όλο δικό του. Τα σκάγια πήρανε και την κυρία του. Εκείνη πισωπάτησε κι έπεσε σε μια λακκούβα με νερά. Ο Ρίτσαρντσον έτρεξε να σκουπίσει το φουστάνι της,στο τέλος το πασάλειψε χειρό- τερα. Του έκανε νεύμα με το χέρι της να σταματήσει κι ανέβηκε στην άμαξα αμίλητη και καταλασπωμένη. ΟΜαθιός δεν έδωσε σημασία.Δεν θεωρούσε καταισχύ- νη λίγη λάσπη, όσο για το χαστούκι δεν ήταν δα το τέλος του κόσμου.Συνέχισε να φυλάει τον παράδρομο.Ο Σερ Άρ- θουρ είχε μαυρίσει από το κακό του. Ούτε στιγμή δεν σκέ- φτηκε ν’ αποταθεί στον υπουργό των Εξωτερικών,όπως θα έκανε κάποιος άλλος, λιγότερο σημαντικός ξένος. Πήγε απευθείας στον πρωθυπουργό και διαμήνυσε ότι απαιτού- σε ικανοποίηση.Ο χωροφύλακας έπρεπε να απολυθεί. Ο Ρίτσαρντσον πρόσθεσε στην ιστορία του και βουρ- δουλιές, που μπορεί να έδωσε μπορεί και να μην έδωσε ο