Στο τέλος νικάω εγώ

Έξω οι ξένοι ή πώς άρχισαν όλα Στις 4 Ιανουαρίου του 1885, μέρα Κυριακή, έπαψε να βρέ- χει. Ξεπρόβαλε ένας ήλιος λαμπερός, πίσω απ’ τα τζάμια έμοιαζε με άνοιξη, οι Αθηναίοι ετοιμάστηκαν για βόλτα.Ο Σερ Άρθουρ Ρίτσαρντσον ξύπνησε αξημέρωτα. Ήταν ωχρός σαν ξινισμένο γάλα. Σπανίως έβγαινε έξω, o καθα- ρός αέρας τού έφερνε πονοκέφαλο. Η κυρία Ρίτσαρντσον τεντώθηκε στα μαξιλάρια της.Εί- χε πληροφορηθεί πως ο λόφος του Λυκαβηττού δενδρο- φυτεύτηκε. Διέθετε πρωινό φουστάνι κατάλληλο και πα- νωφόρι ασορτί. Η καμαριέρα έσφιξε τον κορσέ. Της ήρθε ζάλη, μα την αντάμειψε η όψη της στον καθρέφτη. Τα γα- λανά λούκια χύνονταν με χάρη στο πάτωμα,άλλαζαν χρώ- μα στο φως. Θα έσκαγαν οι Αθηναίες δέσποινες. Ο σύζυ- γός της της πρόσφερε το μπράτσο του · δίπλα της έδειχνε ακόμα πιο αδύνατος, κάπως θαμπός είναι η αλήθεια, σαν καπνισμένο γυαλί. Στον λόφο του Λυκαβηττού ο Δήμος είχε εγκαταστήσει φρουρά. Ο Μαθιός Φαρούζος προστάτευε τα φρεσκοφυ-