Στο τέλος νικάω εγώ

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΙΚΑΩ ΕΓΩ 19 Για τον χωροφύλακα τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα: οι χώρες μεγαλώνουν με τον πόλεμο .Πόσο πιο απλά να το εξηγή- σει στον Γιωργάκη; Οι εδαφικές διεκδικήσεις κερδίζονται στα χαρακώματα, με το όπλο στο χέρι. Ο άλλος, ο γαλαζοαίματος ντε , είχε παντρευτεί τη Σοφία που –μην ξεχνάμε– ήταν αδελ- φή του Κάιζερ. Γι’ αυτό μιλούσε για ουδετερότητα. – Πού ακούστηκε ουδετερότητα στον πόλεμο; ωρυό- ταν ο Ξενοφών. Βάλε με το μυαλό σου, Γιωργάκη. Αυτός μεγάλωσε με τους καλαμαράδες στο παλάτι.Ούτε τη χώρα ξέρει ούτε το συμφέρον της. Άνθρωπος που δεν δούλεψε ποτέ, θέλει να πει σε μας τι να κάνουμε. Ο Γιωργάκης έπλαθε τα φιογκάκια του και δεν μιλούσε. Έτσι ήταν ο Γιωργάκης.Μετρούσε τα επιχειρήματα, τα ζύ- γιζε όπως τη ζάχαρη στα γλυκά. Αμέσως καταλάβαινε πού πίκριζε η λογική,πού βάραινε σιρόπι στο συναίσθημα. –Μοιράσανε την πίτα,Γιωργάκη,ψίχουλο δεν άφησαν, συνέχιζε απτόητος ο Ξενοφών. Παλιομερίτες και Πελο- ποννήσιοι ούτε τις Νέες Χώρες θέλουν ούτε τα καλά τους. Μην τους ακούς τι λένε στα μπαλκόνια.Με τα μεγάλα λό- για μας φλομώσανε. Και τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι λιποτακτούνε τα σκυλιά. Εδώ σηκώνονται από την Αμερική και έρχονται να πολεμήσουν στη Σαλονίκη κι αυ- τοί φυλάνε τον κώλο τους στην Αθήνα. Εμείς μιλάμε για αλύτρωτους κι αυτοί για τουρκόσπορους.Δεν έχει προκο- πή, δεν το βλέπεις; Το έβλεπε.