ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ 23 «Μια θεία» συμπλήρωσε η Εύα. «Μια θεία, ναι, της άφησε κάποια χρήματα…» «Ναι» είπε ξέπνοα η Εύα. «Αυτό το έξυπνο κορίτσι λοιπόν είναι και αύταρκες, Ίζαμπελ. Και δεν με ενδιαφέρει τι υπονοείς». Η Ίζαμπελ βυθίστηκε στη σιωπή. Η συζήτηση συνεχιζόταν, σταματούσε και ξανάρχιζε δειλά δειλά. Ο Χέντρικ καλλιεργούσε την ένταση με πειράγματα που αναστάτωναν την Εύα. Ο Λούις προφανώς το πρόσεχε κι έπειτα το παρέβλεπε. Με κάθε ενόχληση στρεφόταν στην Εύα με γλυκανάλατο βλέμμα και χλιαρό χαμόγελο. Η Ίζαμπελ θεωρούσε πως αυτή η έκφραση τον έκανε να φαίνεται σαν χαζός. Χρόνια πριν ο Λούις είχε φέρει μια κοπέλα στην κηδεία της μητέρας τους. Κι αυτή η κοπέλα ήταν σε όλες τις φωτογραφίες, μα κανείς δεν θυμόταν πια το όνομά της. Ούτε καν ο Λούις εκείνη τη μία φορά που τον είχε ρωτήσει η Ίζαμπελ. Τότε που έφτιαχνε ένα άλμπουμ. Καθώς έφευγαν από το εστιατόριο, η Ίζαμπελ θέλησε να πάει στο μπάνιο. Δεν είχε πιει πολύ κρασί –ανέκαθεν τη βάραινε, την έκανε να συμπεριφέρεται σκληρά–, μα και το λίγο που ήπιε μέσα στη βραδινή υγρασία την έκανε να νιώθει σαν να είχε πυρετό. Έβρεξε μια χαρτοπετσέτα και την πίεσε στον λαιμό της. Και τότε μπήκε μέσα η Εύα. Η Ίζαμπελ πέταξε αμέσως την πετσέτα. Η Εύα δεν μπήκε σε κάποια από τις τουαλέτες, μόνο έγειρε στον νιπτήρα κάπως άγαρμπα. Ήταν πιο μεθυσμένη απ’ ό,τι η Ίζαμπελ. Το στραβοραμμένο στρίφωμα του φουστανιού της φαινόταν πιο έντονα τώρα. Το δυνατό
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=