Στο σπίτι

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 12 θεση, Θεέ μου φύλαγε, ότι ήταν ζωντανός. Ήταν εύκολο να φαντάζονται εκ των υστέρων ότι ο Τζακ ίσως είχε απαυδήσει μ’ όλα αυτά, έστω κι αν ήξεραν ότι για κείνον ήταν ένα σκο­ τεινό παιχνίδι, μια αφορμή για χλευασμό. Κάποιες φορές έμοιαζε να εύχεται να μπορούσε απλώς να εμπιστευτεί μια αδελφή, έναν αδελφό. Θυμούνταν ότι πότε πότε ήταν σχεδόν ευθύς, μιλούσε σχεδόν ειλικρινά, σταράτα. Έπειτα έβαζε τα γέλια, ίσως όμως ήταν από αμηχανία. Στα χρόνια που ακολούθησαν, επιδαψίλευαν ιδιαίτερες περιποιήσεις προς τον πατέρα τους, εν μέρει επειδή κατα­ νοούσαν τη θλίψη του. Και ήταν πολύ καλότροποι ο ένας με τον άλλον και πρόσχαροι και τους άρεσε να αναθυμούνται όμορφες στιγμές και να κοιτάζουν παλιές φωτογραφίες, κά­ νοντας τον πατέρα τους να βάζει τα γέλια και να λέει, «Ναι, ναι, ήσασταν κακός μπελάς». Όλο αυτό ίσως ήταν πιο αληθι­ νό εξαιτίας του βάρους στη συνείδησή τους, ή, αν όχι, εξαιτίας μιας βαθιάς λύπης που την ένιωθαν σαν ενοχή. Τα καλά, ευ­ γενικά, πρόσχαρα αδέλφια της ήταν καλά, ευγενικά και πρό­ σχαρα με τρόπο συνειδητό και οφθαλμοφανή. Ακόμα και ως παιδιά ήταν καλά, όχι μόνο επειδή ήταν πράγματι καλά, αλλά και επειδή ήθελαν να τα βλέπουν ως καλά οι άλλοι. Στη στά­ ση τους υπήρχε κάτι που πλησίαζε ανησυχητικά την υποκρι­ σία, αν και μόνη της σκοπιμότητα ήταν να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα της διαγωγής του Τζακ, ο οποίος δεν ήταν καλός – ή μάλλον ήταν τόσο κατάφωρα κακός, ώστε έριχνε μια σκιά σ’ όλο το σπιτικό τους. Ήταν τόσο χαρούμενοι όσο θα επιθυμούσε ο πατέρας τους, κι ακόμα περισσότερο. Τέτοια ευθυμία! Και ο πατέρας τους γελούσε με όλα αυτά, χόρευε μαζί τους στον ρυθμό του γραμμοφώνου, τραγουδούσε μαζί τους γύρω από το πιάνο. Τι θαυμάσια οικογένεια που ήταν!