Στο σπίτι

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 20 κάτι που δεν ακούστηκε ως κάτω και ξαναγύρισε κοντά τους. «Το να καταστρέφεις είναι μεγάλο κρίμα» είπε. «Να κατα­ στρέφεις χωρίς λόγο». Ο Τέντι είπε: «Είναι το χωράφι μας. Θέλω να πω, ο πατέρας μου είναι ο ιδιοκτήτης». «Καημένο παιδί!» είπε η γυναίκα. «Τόσο μόνο ξέρεις, να μιλάς για την ιδιοκτησία της γης, όταν δεν τη χρησιμοποιείς και δεν τη δουλεύεις. Να κατέχεις γη μόνο και μόνο για να τη στερούνται οι άλλοι. Αυτά μαθαίνετε από τον πατέρα σας τον παπά! Δικό μου, δικό μου, δικό μου! Όταν ο ίδιος βγάζει το ψωμί του από την αμάθεια του κοσμάκη!» Κουνούσε ένα λεπτό μπράτσο με μια μικρή γροθιά στην άκρη. «Λέγοντας τα ηλίθια ψέματά του ξανά και ξανά, όταν παντού οι φτωχοί υποφέρουν!» Ποτέ δεν είχαν ξανακούσει κάποιον να μιλάει έτσι, και σίγουρα όχι σ’ αυτούς ή γι’ αυτούς. Η γυναίκα τούς κοίταζε κατάματα για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα λεγόμενά της. Υπήρχε πειστική οργή και δίκαιο στα αχνογάλανα μάτια της, και ο Τζακ γέλασε. «Ω, ναι» είπε εκείνη «σε ξέρω εσένα. Το κλεφτρόνι, ο μι­ κρός μεθύστακας! Εσύ γυρνοβολάς κι ο πατέρας σου δασκα­ λεύει τον κόσμο πώς να ζήσει! Είσαι άξιος γιος του!». Κι ύστε­ ρα, «Γιατί τόση ησυχία; Δεν έχετε ξανακούσει ποτέ σας την αλήθεια;». Ο Ντάνιελ, ο μεγαλύτερος, είπε: «Δεν είναι σωστό να μι­ λάτε έτσι. Αν ήσασταν άντρας, μάλλον θα αναγκαζόμουν να σας χτυπήσω». «Χα! Μα βέβαια, εσείς οι καλοί χριστιανοί έρχεστε στο σπί­ τι μου και με απειλείτε με βία! Θα σας αναφέρω στον σερίφη. Υπάρχει λίγη δικαιοσύνη, ακόμα και στην Αμερική!» Κούνη­ σε και πάλι τη γροθιά της.