Στο σπίτι

M A R I L Y N N E R O B I N S O N 18 εκδικηθεί σε κάποιον, έστω και μικρό βαθμό, για την αδιά­ σπαστη –σύμφωνα με το αγνωστικιστικό του μυαλό– ιστορία της θρησκευτικής υποκρισίας, συνολικά. Μια φορά, πέντε από τους έξι νεότερους Μπάουτον –ο Τζακ τριγύριζε κάπου αλλού– έπαιζαν χωρίς χαρά αλλά με πείσμα το παιχνίδι «η αλεπού και οι χήνες» πάνω στα τρυφε­ ρά βλαστάρια του αλφάλφα, του όμορφου αλφάλφα, τόσο πράσινου, που σχεδόν ήταν μπλε, τόσο χυμώδους, που η πρωι­ νή δροσιά έμενε στα μικροσκοπικά του φυλλαράκια ως το μεσημέρι. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει πόσο λαχταρούσαν εκδίκηση, ως τη στιγμή που ο Νταν όρμησε στο χωράφι για να μαζέψει μια μπάλα του μπέιζμπολ και ο Τέντι έτρεξε πίσω του και η Χόουπ, η Γκρέισι και η Γκλόρι τούς ακολούθησαν. Κάποιος φώναξε «αλεπού και χήνες» και όλοι τους έτρεξαν να φτιάξουν έναν μεγάλο κύκλο, κι ύστερα τις ευθείες, ξέπνοοι, με το τριφύλλι να τσακίζει κάτω απ’ τα πόδια τους τόσο γλυκά, που, μολονότι δεν έλεγαν να σταματήσουν να το τσαλαπατά­ νε, ένιωθαν τύψεις για τη ζημιά που προκαλούσαν. Γλιστρού­ σαν κι έπεφταν στον πολτό της στραπατσαρισμένης πρασινά­ δας και λέρωναν τα γόνατα και τα χέρια τους, ώσπου η συνει­ δητοποίηση ότι τους περίμεναν μεγάλοι μπελάδες άρχισε να βαραίνει στην καρδιά τους περισσότερο από την ικανοποίηση της εκδίκησης. Παρ’ όλα αυτά, δεν σταμάτησαν να παίζουν ως τη στιγμή που τους φώναξαν για το δείπνο. Όταν μπήκαν συντεταγμένοι στην κουζίνα ζέχνοντας παιδικό ιδρώτα και λιωμένο τριφύλλι, η μητέρα τους έβγαλε μια πνιχτή κραυγή και φώναξε, «Ρόμπερτ, έλα να δεις τι έχουμε εδώ». Η αμυδρή ευχαρίστηση στο πρόσωπο του πατέρα τους επι­ βεβαίωσε αυτό που φοβούνταν: ότι στο περιστατικό αυτό εί­ χε διακρίνει την ευκαιρία να επιδείξει χριστιανική ταπεινότη