Στο σπίτι: Μια περιδιάβαση στην Ιστορία από δωμάτιο σε δωμάτιο

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ: ΜΙΑ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΕ ΔΩΜΑΤΙΟ 21 διηύθυνε δύο περιοδικά για την κηπουρική και μια πανεθνική ημερή­ σια εφημερίδα, την Daily News , αρχισυντάκτης της οποίας υπήρξε για ένα διάστημα ο Τσαρλς Ντίκενς. Συνέγραψε βιβλία κηπουρικής, έκανε τόσο έξυπνες επενδύσεις στις μετοχές σιδηροδρομικών εταιρειών ώστε κλήθηκε να συμμετάσχει στα διοικητικά συμβούλια τριών από αυτές, και σχεδίασε και έχτισε στο Μπίρκενχεντ, κοντά στο Λίβερπουλ, το πρώτο δημόσιο πάρκο του πλανήτη. Το τελευταίο μάγεψε σε τέτοιο βαθμό τον αμερικανό Φρέντερικ Λο Όλμστεντ, ώστε βάσισε σε αυτό το σχέδιό του για το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Το 1849, ο επικε­ φαλής βοτανολόγος του Κιου έστειλε στον Πάξτον έναν σπάνιο αλλά ασθενικό κρίνο, ζητώντας του να τον θεραπεύσει. Ο Πάξτον σχεδίασε ένα ειδικό θερμοκήπιο και –καλά μαντέψατε– κατάφερε να τον κάνει να ανθίσει μέσα σε τρεις μήνες. Όταν έμαθε ότι οι επίτροποι της Μεγάλης Έκθεσης δυσκολεύονταν να οραματιστούν τον καταλληλότερο χώρο για την έκθεσή τους, ο Πάξ­ τον σκέφτηκε πως θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κάτι βασισμένο στα θερμοκήπιά του. Ενώ προέδρευε στη συνάντηση μιας επιτροπής των Σιδηροδρόμων Μίντλαντ, ζωγράφισε ένα πρόχειρο σκίτσο πάνω σε ένα κομμάτι στυπόχαρτου και κατέθεσε το ολοκληρωμένο σχέδιό του δύο εβδομάδες αργότερα. Το σχέδιο αυτό παρέβαινε σχεδόν κάθε κανόνα του διαγωνισμού. Υποβλήθηκε μετά το πέρας της διορίας, και, πέρα απ’ όλο το γυαλί και το σίδερο που χρειαζόταν, περιείχε επίσης πολλά εύφλεκτα υλικά –στρέμματα ολόκληρα ξύλινων πατωμάτων, για παράδειγμα–, η χρήση των οποίων απαγορευόταν διά ροπάλου. Οι αρχιτεκτονικοί σύμβουλοι παρατήρησαν, πολύ λογικά, πως ο Πάξτον δεν ήταν σπουδασμένος αρχιτέκτονας και πως ποτέ δεν είχε επιχειρή­ σει να οικοδομήσει κάτι τόσο μεγάλο. Αλλά βέβαια, το ίδιο ίσχυε και για όλους τους υπόλοιπους. Επομένως, κανείς δεν μπορούσε να ισχυ­ ριστεί με απόλυτη βεβαιότητα πως το σχέδιό του δεν θα πετύχαινε. Πολλοί ανησυχούσαν πως το κτίσμα θα αποδεικνυόταν αφόρητα ζεστό όταν θα γέμιζε με το φως του ήλιου και τα πλήθη των επισκεπτών. Άλλοι φοβούνταν ότι τα κρεμαστά πλαίσια για τα τζάμια θα διαστέλλο­ νταν με την καλοκαιρινή ζέστη και οι τεράστιες τζαμαρίες θα γλιστρού­ σαν αθόρυβα και θα έπεφταν στα κεφάλια των ανυποψίαστων επισκε