Στο σπίτι: Μια περιδιάβαση στην Ιστορία από δωμάτιο σε δωμάτιο

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ: ΜΙΑ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΕ ΔΩΜΑΤΙΟ 19 Ουάιατ είχε σπουδάσει αρχιτεκτονική, αλλά ακόμη δεν είχε προλάβει να χτίσει τίποτα· στο τότε στάδιο της καριέρας του, έβγαζε τα προς το ζην συγγράφοντας. Ο Ουάιλντ ήταν ένας μηχανικός του οποίου η εμπει­ ρία περιοριζόταν σε καράβια και γέφυρες. Ο Τζόουνς ήταν διακοσμητής εσωτερικών χώρων. Ο Μπρουνέλ ήταν ο μόνος ανάμεσά τους που διέθετε εμπειρία σε πρότζεκτ τόσο μεγάλης κλίμακας. Επρόκειτο για μια πραγματική ιδιοφυΐα, αλλά προκαλούσε ανησυχία το γεγονός πως πάντα χρειαζόταν τεράστιες χρονικές παρατάσεις και ενέσεις μετρητών μέχρι να βρει το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στα μεγαλόπνοα σχέδιά του και τους περιορισμούς που επέβαλλε σε αυτά η πραγματικότητα. Η κατασκευή που εμπνεύστηκαν οι τέσσερις αυτοί άνδρες ήταν μάλ­ λον αξιοθρήνητη. Ένα τεράστιο, χαμηλοτάβανο, σκοτεινό κτίσμα, ζο­ φερό, με όλη τη χάρη και τη γοητεία ενός σφαγείου, έμοιαζε με κάτι που είχε σχεδιαστεί βιαστικά από τέσσερις άντρες που ποτέ δεν προ­ σπάθησαν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Το κόστος ήταν σχεδόν ανυ­ πολόγιστο, αλλά ούτως ή άλλως το έργο φάνταζε μη πραγματοποιήσιμο. Η κατασκευή του θα απαιτούσε γύρω στα τριάντα εκατομμύρια τούβλα, και δεν υπήρχε καμιά εγγύηση πως αυτός ο αριθμός μπορούσε καν να βρεθεί, για να μην πούμε τίποτα για την τοποθέτησή τους, εντός των διαθέσιμων χρονικών περιθωρίων. Το όλο δημιούργημα θα στεφανω­ νόταν από τη συνεισφορά του Μπρουνέλ: έναν σιδερένιο θόλο διαμέ­ τρου 65 μέτρων – στοιχείο εντυπωσιακό, χωρίς αμφιβολία, αλλά μάλ­ λον αταίριαστο σε ένα μονώροφο οικοδόμημα. Κανείς δεν είχε δημιουρ­ γήσει ποτέ μια τόσο μεγάλη σιδερένια κατασκευή, και εννοείται πως ο Μπρουνέλ δεν μπορούσε να αρχίσει τα μαστορέματα και την ανέγερσή της μέχρις ότου ολοκληρωνόταν πρώτα το κτίριο – κι όλα αυτά έπρεπε να συμβούν μέσα σε δέκα μήνες, για μια εκδήλωση που θα διαρκούσε λιγότερο από έξι μήνες. Το πώς θα γκρεμιζόταν έπειτα, και το τι θα γινόταν ο σιδερένιος θόλος και τα εκατομμύρια των τούβλων, ήταν ερωτήματα που κανείς δεν έσπευδε να απαντήσει. Στο μέσον αυτής της εξελισσόμενης κρίσης εμφανίστηκε ως από μηχανής θεός ο ψύχραιμος Τζόζεφ Πάξτον, επικεφαλής κηπουρός του Τσάτσουερθ Χάους, της κύριας κατοικίας του δούκα του Ντέβονσαϊρ (η οποία, παρεμπιπτόντως, βρισκόταν στο Ντέρμπισαϊρ). Ο Πάξτον ήταν