Στο σπίτι: Μια περιδιάβαση στην Ιστορία από δωμάτιο σε δωμάτιο

BILL BRYSON 40 χαρτιστές υπέβαλαν μια σειρά από λίστες υπογραφών στο κοινοβούλιο, μια εκ των οποίων είχε μήκος πάνω από εννιά χιλιόμετρα και λέγεται ότι περιείχε τις υπογραφές 5,7 εκατομμυρίων ανθρώπων. Το κοινο­ βούλιο εντυπωσιάστηκε αλλά απέρριψε όλα τα σχετικά αιτήματα, «για το κοινό καλό». Ήταν πολύ διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το δικαίωμα ψήφου για όλους συνιστούσε επικίνδυνη ιδέα – «εντελώς ασύμβατη με την ύπαρξη του πολιτισμού», όπως το έθεσε ο ιστορικός και βουλευτής Τόμας Μπάμπινγκτον Μακόλεϊ. Στο Λονδίνο, τα πράγματα εξελίχθηκαν σε κρίση το 1848, όταν οι χαρτιστές ανακοίνωσαν μια μαζική πορεία στο Κένινγκτον Κόμον, νό­ τια του Τάμεση. Υπήρξαν φόβοι ότι η αγανάκτησή τους θα τους οδη­ γούσε να διαβούν τη Γέφυρα του Ουέστμινστερ και να καταλάβουν το κοινοβούλιο. Σε ολόκληρη την πόλη, τα κυβερνητικά κτίρια οχυρώθη­ καν εν αναμονή της πορείας. Στο Υπουργείο Εξωτερικών, ο λόρδος Πάλμερστον κάλυψε τα παράθυρά του με τόμους βιβλιοδετημένων αντιτύπων των Times . Στο Βρετανικό Μουσείο, ακροβολίστηκαν άντρες στην ταράτσα εφοδιασμένοι με τούβλα, τα οποία θα πέταγαν στα κεφά­ λια όποιου τολμούσε να επιτεθεί στο κτίριο. Κανόνια τοποθετήθηκαν έξω από την Τράπεζα της Αγγλίας, και οι εργαζόμενοι σε πολλούς δημόσιους φορείς εξοπλίστηκαν με σπαθιά και μουσκέτα αμφίβολης συντήρησης, πολλά από τα οποία θα ήταν εξίσου επικίνδυνα για τους χρήστες τους όσο και για όποιον τολμούσε να σταθεί μπροστά τους. Εκατόν εβδομήντα χιλιάδες ειδικοί αστυφύλακες –κυρίως οι πλούσιοι και οι υπηρέτες τους– στέκονταν έτοιμοι να δράσουν υπό τις διαταγές του ξεμωραμένου δούκα του Ουέλινγκτον, ο οποίος είχε πια πατήσει τα ογδόντα δύο και η ακοή του τον είχε προ πολλού εγκαταλείψει. Τελικά, η προγραμματισμένη πορεία ανεστάλη, εν μέρει επειδή ο αρχηγός των χαρτιστών, Φέργκους Ο’Κόνορ, άρχισε να συμπεριφέρε­ ται παράξενα εξαιτίας της συφιλιδικής του άνοιας, που ακόμη δεν είχε διαγνωστεί (και η οποία θα τον έκλεινε σε ψυχιατρείο τον επόμενο χρόνο), και εν μέρει επειδή οι περισσότεροι συμμετέχοντες δεν ήταν μιας τεράστιας καταιγίδας το 1286. Όσο προφανές κι αν ήταν πως η εν λόγω πόλη δεν υφίστατο πια, συνέχισε να αντιπροσωπεύεται στο κοινοβούλιο μέ- χρι το 1832, από μια σειρά ασήμαντων προνομιούχων.