Στο σπίτι: Μια περιδιάβαση στην Ιστορία από δωμάτιο σε δωμάτιο

BILL BRYSON 38 ένα τσούρμο αγαθιάρηδων αγροίκων, που ακόμη δεν μπορούσαν να σταθούν μόνοι στα πόδια τους στο διεθνές στερέωμα. Αυτό που αποτέλεσε πραγματική έκπληξη, πάντως, όταν στήθηκαν οι αμερικανικές προθήκες, ήταν η ανακάλυψη πως ήταν γεμάτες με φανταστικά, μαγικά αντικείμενα. Σχεδόν κάθε αμερικανικό μηχάνημα έκανε πράγματα που ο υπόλοιπος κόσμος ευχόταν να δει –αφαιρούσαν καρφιά, λάξευαν πέτρες, έπλαθαν κεριά–, αλλά τόσο εύκολα, αποτελε­ σματικά και αξιόπιστα, που οι άλλες χώρες έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Η ραπτική μηχανή του Ιλάιας Χάου θάμπωσε τις κυρίες και κράτησε την υπόσχεσή της να μετατρέψει ένα από τα πιο βαρετά χόμπι της οι­ κιακής ζωής σε κάτι συναρπαστικό και διασκεδαστικό. Ο Σάιρους Μα­ κόρμικ παρουσίασε έναν θεριστή που μπορούσε να κάνει τη δουλειά σαράντα αντρών – ισχυρισμός τόσο εξωφρενικός που κανείς δεν τον πίστεψε, μέχρι που ο θεριστής μεταφέρθηκε σε ένα χωράφι στα περί­ χωρα του Λονδίνου και απέδειξε ότι όντως μπορούσε να κάνει αυτό που υποσχόταν ο δημιουργός του. Το πιο συναρπαστικό έκθεμα ήταν το επαναληπτικό ρεβόλβερ του Σάμιουελ Κολτ, το οποίο δεν ήταν μόνο εξαιρετικά θανάσιμο, αλλά και αποτελούνταν από εναλλάξιμα κομμάτια, μια μέθοδος κατασκευής τόσο ξεχωριστή που έγινε γνωστή ως «το αμερικανικό σύστημα». Μόνο ένα από τα εγχώρια δημιουργήματα ήταν σε θέση να επιδείξει τέτοιου είδους αρετές, όπως καινοτομία, χρηστι­ κότητα και ακρίβεια – το τρανό οικοδόμημα του Πάξτον, κι αυτό θα εξαφανιζόταν στο τέλος της έκθεσης. Για πολλούς Ευρωπαίους, η έκ­ θεση αποτέλεσε το πρώτο ανησυχητικό σημάδι πως τούτοι οι αγροίκοι από την αντίπερα όχθη, που μασούσαν ταμπάκο, δημιουργούσαν αθό­ ρυβα τον επόμενο βιομηχανικό κολοσσό του πλανήτη – εξέλιξη τόσο απρόσμενη, που οι περισσότεροι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το πιο δημοφιλές στοιχείο της Μεγάλης Έκθεσης δεν ήταν κάποιο από τα εκθέματα, αλλά τα κομψότατα «αποχωρητήρια», όπου οι επισκέ­ πτες μπορούσαν να ανακουφιστούν με την ησυχία τους, όπως και έκα­ ναν ενθουσιωδώς και με ευγνωμοσύνη, 827.000 άνθρωποι – 11.000 ανά ημέρα. Το Λονδίνο του 1851 διακρινόταν από μια χτυπητή έλλει­ ψη τέτοιων δημόσιων εγκαταστάσεων. Στο Βρετανικό Μουσείο, οι σχε­ δόν 30.000 ημερήσιοι επισκέπτες αναγκάζονταν να μοιραστούν μόλις