Στο κέντρο του κύκλου

A R N E D A H L 14 Πρέπει να επιστρέψει στα ερείπια της φθοράς και αποσύν­ θεσης. Που άφησε κάποτε πίσω του αποφασισμένος να μην τα ξα­ ναδεί ποτέ. Ο Λούκας Φρισέλ ρίχνει τον σάκο από γιούτα στον ώμο και αφήνει το βλέμμα του να τρέξει στον κόσμο ο οποίος του επέ­ τρεψε να είναι για πολύ καιρό και αυτός κομμάτι του. Η φύση, που του επέτρεψε να μπει, να γίνει συμμέτοχος. Η ευγνωμοσύνη του θα είναι πάντοτε άπειρη. Ανοίγει το βήμα για να φρενάρει τη μελαγχολία. Δεν τα καταφέρνει όμως. Έχει έρθει η ώρα για να επιστρέψει στα ερείπια τώρα, να κάνει το επόμενο αποφασιστικό και αμείλι­ κτο βήμα στη ζωή. Η φύση τού κρατά συντροφιά, σαν να θέλει να τον αποχαι­ ρετήσει. Σαν να θέλει να σιγουρευτεί πως ετούτος ξέρει τι κάνει. Νιώθει κατάπληκτος και συγκινημένος από τον πλούτο του πλανήτη, για μια στιγμή σκέφτεται πως η φύση προσπαθεί να τον σταματήσει, πως προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι δεν θα κάνει αυτό εκεί το δραστικό βήμα το οποίο αισθάνεται υπο­ χρεωμένος να κάνει. Ο Λούκας Φρισέλ δεν ήταν ποτέ μόνος εδώ. Όλα αυτά τα χρόνια δίχως ανθρώπους δεν ένιωσε ποτέ πραγματικά μόνος. Απαιτείται ένα έμπειρο βλέμμα μέσα στα δάση για να δια­ κρίνει τα ασαφή περιγράμματα δίπλα στον λόφο μπροστά του ως κάτι άλλο πέρα από συνεχείς εναλλαγές της φύσης. Αλλά είναι κάτι άλλο. Εκεί που το ύψωμα μετατρέπεται σε ρεματιά το πράσινο έχει ένα ελαφρώς αφύσικο σχήμα. Προς τα εκεί κατευθύνεται. Προς το σπίτι του. Καθώς κατηφορίζει την πλαγιά, άλλη μια μαχαιριά θλίψης χαράζει το αργασμένο δέρμα του. Το δασόσπιτό του, ο κρυψώ