Στο κέντρο του κύκλου

12 2 Ε ίναι μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα στο σουηδικό μεικτό δάσος. * Χλωμές, διστακτικές ηλιαχτίδες διαρρέουν ανάμεσα από ψηλούς κορμούς δέντρων. Η μικρή λιμνούλα στο δάσος απλώνε­ ται σκοτεινή και λεία σαν καθρέφτης, σαν να κρύβει τα ζοφερό­ τερα μυστικά. Ο αέρας βουίζει, κελαηδά, γουργουρίζει, φιλοξενεί κάθε λογής ζέξεις, μυρωδιές, αρώματα. Μια μελαγχολία διαπερ­ νά το δάσος καθώς παίρνει να ζωντανεύει μετά τον χειμώνα. Επειδή ξέρει ότι είναι καταδικασμένο σε θάνατο. Στη μια μεριά της λιμνούλας το δάσος αραιώνει και δημιουρ­ γεί μιαν αναφεξάδα, ένα ξέφωτο. Στην παρυφή υπάρχει μια πυκνή λόχμη. Εκεί οι θάμνοι σαλεύουν, με έναν τρόπο που σπάνια κινούνται θάμνοι, αλλά ακόμα κι όταν γίνεται σαφές ότι δίπλα στους θάμνους υπάρχει ένας άνθρωπος σκυφτός, η περιβάλλουσα φύση δεν αλλάζει και τόσο ριζικά. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι τα φθαρμένα ρούχα έχουν φαιοπράσινο χρώμα, αλλά στο ότι φαίνεται να ανήκει και ο άντρας εδώ. Αυτός εδώ είναι ο κόσμος του. Σταματά να κόβει γκρίζες τρίχες από το τριχωτό της κεφα­ λής, ξεπλένει το φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο με νερό από ένα * «Μεικτό δάσος» (βοτ.): α) μεταβατική ζώνη βλάστησης μεταξύ ενός δά­ σους κωνοφόρων και ενός δάσους πλατύφυλλων, ιδιαίτερα στο βόρειο ημι­ σφαίριο· β) δάσος με δύο ή περισσότερα κυρίαρχα είδη δέντρων.