Στο δάσος

1 Σ ε προειδοποιώ: να θυμάσαι πως είμαι ντετέκτιβ. Η σχέση μας με την αλήθεια είναι θεμελιώδης αλλά στρεβλή, διαθλά τα πράγματα ακανόνιστα, σαν κατακερματισμένο γυαλί. Απο­ τελεί τον πυρήνα της καριέρας μας, τον στόχο κάθε κίνησης που κάνουμε, όμως την αναζητάμε με στρατηγικές επώδυνα χτισμένες στο ψέμα, στη συγκάλυψη και σε κάθε λογής εξα­ πάτηση. Η αλήθεια είναι η πιο ποθητή γυναίκα του κόσμου κι εμείς οι πιο ζηλότυποι εραστές της, αρνούμαστε αντανακλα­ στικά να επιτρέψουμε σε οποιονδήποτε άλλον να της ρίξει έστω και μια ματιά. Την προδίδουμε συστηματικά, περνώντας ώρες και μέρες ληθαργικά χαμένοι μες στο ψέμα, κι ύστερα γυρνά­ με κοντά της προσφέροντας την απόλυτη δικαιολογία κάθε εραστή – μια δικαιολογία φαύλη, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, σαν «λωρίδα του Μέμπιους»: Μα το έκανα μόνο και μόνο επειδή σ’ αγαπάω τόσο πολύ. Είμαι αρκετά καλός στα ωραία λόγια – ιδιαίτερα του φτη­ νού, επιπόλαιου είδους. Μη γελαστείς και μας θεωρήσεις τί­ ποτα ευγενείς ιππότες που καλπάζουμε ανά δύο αναζητώντας την αρχόντισσα Αλήθεια με το λευκό της άτι. Αυτό που κάνου­ με είναι άξεστο, σκληρό και άθλιο. Ένα κορίτσι δίνει στον φίλο της άλλοθι για τη βραδιά που εμείς υποψιαζόμαστε ότι εκείνος λήστεψε ένα μίνι μάρκετ στη βόρεια πλευρά και μαχαίρωσε τον υπάλληλο. Στην αρχή φλερτάρω μαζί της, λέγοντάς της πως καταλαβαίνω γιατί θα ήθελε να μείνει σπίτι μαζί της. Το μαλ­ λί της είναι οξυζεναρισμένο και λιγδερό, τα χαρακτηριστικά της άχρωμα και αποβλακωμένα ύστερα από γενιές κακής δια