Στο δάσος

29 Σ Τ Ο Δ Α Σ Ο Σ Η εικόνα άλλαξε μπροστά μου με ένα κλικ σαν κουνημένο καλειδοσκόπιο. Ο έρωτας μου τέλειωσε αμέσως και άρχισα να τη γουστάρω τρελά. Κοίταξα το αδιάβροχό της και είπα: «Θεούλη μου, θα σκοτώσουν τον Κένι».* Ύστερα φόρτωσα την Μπουρούχα της στο Λαντ Ρόβερ μου και την πήγα στο σπίτι. Έμενε σε ένα από εκείνα τα στούντιο, όπως συνηθίζουν να ονομάζουν οι σπιτονοικοκύρηδες τις γκαρσονιέρες που έχουν λίγο χώρο για να φιλοξενηθεί κι ένας φίλος, στον επάνω όροφο ενός μισοερειπωμένου σπιτιού γεωργιανού ρυθμού στο Σάντι­ μαουντ. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Tο μεγάλο παράθυρο έβλεπε πέρα από τις στέγες, ίσαμε την παραλία του Σάντιμαουντ. Υπήρχαν ξύλινες βιβλιοθήκες γεμάτες παλιά βιβλία τσέπης, ένας χαμηλός βικτοριανός καναπές ντυμένος σε μια αρρωστη­ μένη απόχρωση του τιρκουάζ, ένα μεγάλο φουτόν με κάλυμμα πάτσγουορκ, κανένα μπιμπελό ή πόστερ, μια χούφτα κοχύλια, πέτρες και κάστανα στο περβάζι του παραθύρου. Δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες από εκείνο το απόγευμα – ούτε και η Κάσι, όπως ισχυρίζεται η ίδια. Θυμάμαι μερικά από τα πράγματα που κουβεντιάσαμε, διατηρώ μερικές έντονα διαυγείς εικόνες, δεν θα μπορούσα όμως να σου μεταφέρω τα ακριβή λόγια μας. Αυτό μου φαίνεται κάπως παράξενο, κι όταν είμαι σε μια συγκεκριμένη ψυχολογική διάθεση μαγικό, καθώς συνδέει το συγκεκριμένο απόγευμα με εκείνες τις υπερκόσμιες εμπειρίες που αιώνες τώρα αποδίδουμε σε νεράιδες, μάγισσες * Ο Κένι Μακόρμικ, ένας από τους τέσσερις βασικούς ήρωες της σειράς κινουμένων σχεδίων South Park , σε πολλά επεισόδια έβρισκε φριχτό θάνατο, μόνο για να ξαναζωντανέψει χωρίς καμία εξήγηση στο επό­ μενο. Η ατάκα που ακουγόταν κάθε φορά ήταν: «Θεούλη μου, σκό­ τωσαν τον Κένι!». (Σ.τ.Μ.)