Στο δάσος

13 Σ Τ Ο Δ Α Σ Ο Σ μένο μικρό πάρκο απλώνονται δυόμισι τετραγωνικά χιλιόμετρα αιωνόβιου δάσους. Πλησίασε περισσότερο, ακολούθησε τα τρία παιδιά που σκαρφαλώνουν άτσαλα τη λεπτή μεμβράνη από τούβλο και λάσπη που συγκρατεί το δάσος μακριά από τις μονοκατοικίες. Τα κορμιά τους έχουν την τέλεια οικονομία της αδράνειας: αεροδυναμικά και ανεπιτήδευτα, όμοια με ελαφριές ιπτάμενες μηχανές. Λευκά τατουάζ –ένας κεραυνός, ένα αστέρι, ένα Α– ξεχωρίζουν εκεί που κόβουν τσιρότα σε διάφορα σχήματα και αφήνουν τον ήλιο να μαυρίσει το δέρμα γύρω τους. Ένα λάβα­ ρο από κατάξανθα μαλλιά ανεμίζει: πάτημα, γόνατο στον τοί­ χο, πέρασμα από πάνω, κι έφυγαν. Το δάσος είναι όλο φωτοσκιάσεις, μουρμουρητά και ψευ­ δαισθήσεις. Η σιωπή του μια πουαντιγιστική συνωμοσία μυ­ ριάδων υπόκωφων ήχων: θροϊσμάτων, φτερουγισμάτων, απροσ­ διόριστων πνιγμένων στριγκλιών. Μοιάζει άδειο, όμως βρίθει από μυστική ζωή, την οποία μόλις που μπορείς να διακρίνεις με την άκρη του ματιού σου. Πρόσεχε: Μέλισσες μπαινοβγαί­ νουν βουίζοντας από τις ρωγμές της γερμένης βελανιδιάς. Αν σταθείς και αναποδογυρίσεις οποιαδήποτε πέτρα, αλλόκοτες προνύμφες θα σαλέψουν ενοχλημένες και μια σειρά από φιλό­ πονα μυρμήγκια θα αρχίσει να περιελίσσεται στον αστράγαλό σου. Στον ερειπωμένο πύργο, το εγκαταλειμμένο οχυρό κά­ ποιου, τσουκνίδες παχιές σαν τον καρπό σου θεριεύουν ανά­ μεσα στις πέτρες και την αυγή λαγοί βγάζουν τα μικρά τους από τα θεμέλια να παίξουν στους αρχαίους τάφους. Το καλοκαίρι ανήκει στα τρία αυτά παιδιά. Ξέρουν το δά­ σος τόσο καλά όσο τη μικρογεωγραφία των γδαρμένων τους γονάτων. Άφησέ τα με τα μάτια δεμένα σε οποιοδήποτε ξέφω­ το ή λαγκάδι, και θα βρουν τρόπο να βγουν δίχως να λαθέψουν ούτε βήμα. Αυτή είναι η επικράτειά τους, και τη διαφεντεύουν με την αγριάδα και την κυριαρχικότητα νεαρών ζώων. Τρέχουν