Στο δάσος

22 T A N A F R E N C H του ενός παράγοντα ή του άλλου ώσπου να καμφθεί το ίδιο το βασικό ανθρώπινο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, είναι βαναυ­ σότητα στην πιο καθαρή, πιο λουστραρισμένη και πιο εξελιγ­ μένη της μορφή. Μάθαμε για την Κάσι μέρες πριν μπει στην ομάδα, ίσως πριν καν της γίνει η πρόταση. Το δίκτυο πληροφόρησής μας είναι γελοία, γυναικουλίστικα αποτελεσματικό. Το Ανθρωποκτονιών είναι μια μονάδα που δέχεται μεγάλη πίεση αλλά διαθέτει μικρό αριθμό ατόμων, μόλις είκοσι μόνιμα μέλη. Οποιαδήποτε επιπλέον πίεση (η αποχώρηση κάποιου, η έλευση κάποιου και­ νούργιου, η υπερβολικά πολλή δουλειά, η υπερβολικά λιγοστή δουλειά) τείνει να την οδηγεί σε ένα είδος κλειστοφοβικής υστερίας, που εκδηλώνεται με περίπλοκες συμμαχίες και ξέ­ φρενες φήμες. Συνήθως μένω έξω από τον χορό, όμως ο σάλος γύρω από την Κάσι Μάντοξ ήταν αρκετά έντονος ώστε να φτάσει ακόμα και στα δικά μου αυτιά. Κατ’ αρχάς, ήταν γυναίκα, γεγονός που προκαλούσε μια κακομασκαρεμένη οργή. Είμαστε όλοι καλά εκπαιδευμένοι να φρίττουμε απέναντι σε κάθε μορφή προκατάληψης, υπάρχει όμως ένα βαθύ, επίμονο ρεύμα νοσταλγίας για τη δεκαετία του ’50 (ακόμα και μεταξύ ατόμων της δικής μου ηλικίας, αφού σε ένα μεγάλο τμήμα της Ιρλανδίας η δεκαετία του ’50 κράτησε ίσαμε το 1995, οπότε περάσαμε κατευθείαν στη θατσερική δεκαετία του ’80), όταν μπορούσες να τρομάξεις τον ύποπτο και να τον αναγκάσεις να ομολογήσει απειλώντας απλώς ότι θα το πεις στη μαμά του, όταν οι μόνοι αλλοδαποί της χώρας ήταν φοιτητές της ιατρικής, όταν η δουλειά ήταν το μόνο μέρος όπου ήσουν ασφαλής από την γκρίνια των θηλυκών. Η Κάσι ήταν η τέταρτη μόλις γυναίκα που δεχόταν το Ανθρωποκτονιών, ενώ τουλάχιστον η μία από τις προηγούμενες τρεις είχε απο