Στο δάσος

12 T A N A F R E N C H από δέντρα. Το καλοκαίρι τούτο είναι Όλα τα Καλοκαίρια σε όλη τους τη δόξα. Φαντάσου έναν τακτικό μικρό λαβύρινθο από σπίτια πάνω σ’ έναν λόφο λίγα μόλις χιλιόμετρα από το Δουβλίνο. Μια μέ­ ρα θα είναι ένα πολύβουο θαύμα προαστιακής ζωντάνιας, δή­ λωσε η κυβέρνηση, μια τέλεια σχεδιασμένη λύση για τον συ­ νωστισμό, τη φτώχεια και κάθε άλλη αστική ασθένεια. Για την ώρα είναι λίγες χούφτες πανομοιότυπες ημιανεξάρτητες μονο­ κατοικίες, αρκετά καινούργιες ακόμη ώστε να φαντάζουν αμή­ χανες κι άκομψες πάνω στη λοφοπλαγιά τους. Ενώ η κυβέρνη­ ση ρητόρευε για McDonald’s και μούλτιπλεξ κινηματογράφους, μερικές νέες οικογένειες, δραπετεύοντας από τα συνωστισμέ­ να δωμάτια και τις εξωτερικές τουαλέτες που κανείς δεν ανέ­ φερε στην Ιρλανδία του ’70 –είτε γιατί ονειρεύονταν μεγάλες πίσω αυλές και δρόμους για να παίζουν τα παιδιά τους κουτσό είτε γιατί απλώς είχαν αγοράσει ό,τι καλύτερο μπορούσε να τους εξασφαλίσει ο μισθός ενός δασκάλου ή ενός οδηγού λεω­ φορείου–, γέμισαν σκουπιδοσακούλες με τα λιγοστά υπάρχο­ ντά τους και διέσχισαν σκαμπανεβάζοντας τον διπλό επαρχια­ κό δρόμο με τις μαργαρίτες και το χορτάρι καταμεσής, οδεύ­ οντας προς ένα νέο, γεμάτο ελπίδες ξεκίνημα. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε, και οι αόριστες υπο­ σχέσεις για την εκθαμβωτική λάμψη των εμπορικών αλυσίδων και των κοινοτικών κέντρων που θα δημιουργούνταν ως διά μαγείας στο πλαίσιο των «έργων υποδομής» δεν έχουν υλο­ ποιηθεί (ελάσσονες πολιτικοί φωνάζουν μερικές φορές στην Κάτω Βουλή για σκοτεινές συμφωνίες εκμετάλλευσης γης, χωρίς να δημοσιοποιείται ποτέ κάτι). Αγρότες εξακολουθούν να βόσκουν τις αγελάδες τους εκατέρωθεν του δρόμου και η νύχτα φωτίζεται μόνο από αραιούς αστερισμούς φώτων στις γειτονικές πλαγιές. Πίσω από την έκταση όπου τα μεγαλεπή­ βολα σχέδια τοποθετούν το εμπορικό κέντρο και το συμμαζε