Στο δάσος

11 Πρόλογος Φ αντάσου ένα καλοκαίρι κλεμμένο, θαρρείς, από ταινία ενηλικίωσης γυρισμένη σε μια μικρή πόλη της δεκαετίας του ’50. Και όχι μια από εκείνες τις διακριτικές εποχές στην Ιρλανδία, συνθέσεις για επαΐοντες με λεπτό γούστο, αδιόρα­ τες αποχρώσεις δοσμένες με υδατοχρώματα και πασπαλι­ σμένες με αχνά σύννεφα και απαλή βροχή, αλλά ένα καλο­ καίρι κραταιό και εξωφρενικό, με φόντο το αδιατάρακτο γαλάζιο μετάξι του ουρανού. Το καλοκαίρι τούτο σκάει στον ουρανίσκο σου σε μια έκρηξη γεύσεων: μασημένες λεπίδες χόρτου, ο ίδιος ο καθαρός ιδρώτας σου, μπισκότα βανίλιας με το βούτυρο να αναβλύζει από τις τρύπες και κουνημένα μπουκάλια κόκκινης λεμονάδας από πικνίκ πάνω σε δεντρό­ σπιτα. Γαργαλάει το δέρμα σου μαζί με τον άνεμο από το BMX στο πρόσωπό σου και τις πασχαλίτσες που περπατάνε πάνω στο μπράτσο σου. Πλημμυρίζει κάθε ανάσα σου με τη μυρωδιά του κουρεμένου γρασιδιού και των φρεσκοπλυμένων ρούχων που φουσκώνουν στα σκοινιά. Αναβλύζει και αντηχεί από κελαηδίσματα πουλιών, βουητό μελισσών, θροΐσματα φύλλων, αναπηδήματα μπαλών και φωνές κοριτσιών που παίζουν σκοινάκι και μετρούν τραγουδιστά: ένα! δύο! τρία! Το καλοκαίρι τούτο είναι ατέλειωτο. Αρχίζει κάθε μέρα με τις νότες του πλανόδιου παγωτατζή και τα χτυπήματα στην πόρτα από τον καλύτερό σου φίλο, τελειώνει με το αργόσυρ­ το σούρουπο, τις μητέρες να αχνοφαίνονται στην πόρτα κα­ θώς φωνάζουν στα παιδιά να μαζευτούν πια στο σπίτι και τις νυχτερίδες να σκληρίζουν ανάμεσα στη σκοτεινή σειρά