Στον τάφο κάποιου άλλου

Σ Τ Ο Ν Τ Α Φ Ο Κ Α Π Ο Ι Ο Υ Α Λ Λ Ο Υ 27 ντόλ. Ο φτηνός αναπτήρας του δεν έλεγε να ανάψει, κι έτσι η Χάζλιτ έψαξε να βρει τον zippo στην τσάντα της. «Δεν έχουν πολλές γυναίκες τέτοιους αναπτήρες» σχολίασε ο Ρέμπους. «Ήταν του άντρα μου». «Δεν είναι πια;» «Δεν άντεξε ούτε έναν χρόνο μετά την εξαφάνιση της Σάλι. Οι γιατροί είπαν ότι ήταν εμβολή. Δεν τους αρέσει να γράφουν “ραγισμένη καρδιά” στα πιστοποιητικά θανάτου». «Η Σάλι είναι μοναχοπαίδι;» Η Χάζλιτ ένευσε καταφατικά. «Μόλις είχε κλείσει τα δεκαο­ χτώ. Σε έξι μήνες τελείωνε το σχολείο και θα πήγαινε στο πανε­ πιστήμιο, να σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία. Ο Τομ ήταν καθη­ γητής Αγγλικών...» «Ο Τομ ήταν ο άντρας σας;» Ένευσε ξανά. «Το σπίτι ήταν γεμάτο βιβλία· δεν ήταν παράξενο που κόλλησε το μικρόβιο. Όταν ήταν μικρή, ο Τομ της διάβαζε πριν πέσει για ύπνο. Ένα βράδυ μπήκα στο δωμάτιο και περίμενα να ακούσω κάποιο εικονογραφημένο παραμύθι, αλλά της διάβαζε τις Μεγάλες Προσδοκίες ». Η ανάμνηση της έφερε χαμόγελο στα χείλη, οι ρυτίδες της βάθυναν. Παρόλο που είχε καπνίσει μόλις μισό τσιγά­ ρο, το πέταξε στον δρόμο. «Η Σάλι με κάποιες φίλες της είχαν νοι­ κιάσει ένα, ας το πούμε, σαλέ κοντά στο Άβιμορ. Της κάναμε δώρο για τα Χριστούγεννα το μερίδιο που της αναλογούσε για το ενοίκιο». «Ήταν η αλλαγή της Χιλιετίας» είπε ο Ρέμπους. «Φαντάζομαι δεν θα ήταν φτηνό». «Δεν ήταν. Αλλά υποτίθεται πως ήταν για τέσσερα άτομα και τελικά στριμώχτηκαν έξι. Αυτό βοήθησε λιγάκι». «Έκανε σκι;» «Ξέρω πως η πόλη φημίζεται γι’ αυτό και τουλάχιστον δύο από τα κορίτσια ήξεραν σκι, αλλά η Σάλι ήθελε απλώς να πάει για βόλτα. Είχαν πάει και στο Άβιμορ – τις είχαν καλέσει σε δυο πάρτι και όλες νόμιζαν ότι η Σάλι είχε πάει στο άλλο πάρτι. Δεν είχαν τσακωθεί μεταξύ τους».