Στον τάφο κάποιου άλλου

Σ Τ Ο Ν Τ Α Φ Ο Κ Α Π Ο Ι Ο Υ Α Λ Λ Ο Υ 29 «Για κάποιο λόγο όμως αυτή η εξαφάνιση σας έκανε εντύ­ πωση». «Είναι ο ίδιος δρόμος, έτσι δεν είναι;» «Δεν ξέρω, είναι;» «Το Στράθπεφερ είναι κοντά στον Α9 – συμβουλευτείτε έναν χάρτη αν δεν με πιστεύετε». «Μάλιστα». Τον αγριοκοίταξε. «Τον αναγνωρίζω αυτόν τον τόνο. Πάει να πει ότι έχετε αρχίσει να αμφιβάλλετε για μένα». «Αλήθεια;» Τον αγνόησε και συνέχισε. «Η τρίτη εξαφάνιση ήταν το 2008 στον Α9 – σε ένα φυτώριο μεταξύ Στέρλινγκ και Οχτ...» Συνο­ φρυώθηκε. «Εκεί που βρίσκεται το ξενοδοχείο Gleneagles». «Οχτεράρντερ». «Ναι. Μια 22άχρονη ονόματι Ζόι Μπέντοους. Το αυτοκίνητό της έμεινε στο πάρκινγκ δυο μέρες. Τότε άρχισαν οι υποψίες». Ο Ρέμπους είχε καπνίσει το τσιγάρο του ως το φίλτρο. «Κυ­ ρία Χάζλιτ...» είπε, μα εκείνη σήκωσε το χέρι της για να τον σταματήσει. «Το έχω ακούσει τόσες φορές που ξέρω τι θα πείτε. Δεν υπάρχουν στοιχεία, δεν βρέθηκαν πτώματα, για σας δεν υπάρχει έγκλημα. Είμαι άλλη μια μητέρα που έχασε τα λογικά της μαζί με το μοναχοπαίδι της. Καλά τα λέω, επιθεωρητή;» «Δεν είμαι επιθεωρητής» απάντησε χαμηλόφωνα. «Ήμουν κάποτε αλλά έχω βγει στη σύνταξη. Δουλεύω στην αστυνομία ως πολίτης. Εκτός Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, δεν έχω καμία δικαιο­ δοσία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορώ να σας βοηθήσω και πολύ». «Και τι είναι αυτές οι υποθέσεις αν δεν είναι ανεξιχνίαστες;» Είχε ανεβάσει τον τόνο της, η φωνή της έτρεμε ελαφρώς. «Μπορώ να σας βρω κάποιον άλλον να μιλήσετε». «Εννοείτε από τη Δίωξη;» Ο Ρέμπους ένευσε καταφατικά. Τότε εκείνη τύλιξε τα χέρια της γύρω από το κορμί της και