Στον οίκο του σκουληκιού

Σ ΤΟΝ Ο Ι ΚΟ ΤΟΥ Σ ΚΟΥ ΛΗΚ Ι ΟΥ 15 στον τέταρτο τοίχο, κι εκείνος τραβούσε το κορδόνι –αν είχε ακόμη χέρια · αν όχι, το τραβούσαν οι ιππότες– και αποκάλυπτε τον Ήλιο. ΟΑνθρωποσκώληκας εκείνη τη χρονιά ήταν ο Δεύ- τερος Βέρμεντορ, ο δέκατος τέταρτος της γενιάς του που κυβερνούσε τους Γιάγκα-λα-χάι από την Υψηλή Στοά στον Οίκο του Σκουληκιού. Βασίλευε ήδη εδώ και δώδεκα χρόνια και σύντομα ο καιρός του θα έφτα- νε στο τέλος του, γιατί οι χειρούργοι-ιερείς είχαν επι- τελέσει το ιερό τους έργο όλα αυτά τα χρόνια, και δεν υπήρχε τίποτα να εξαγνίσουν πια πέρα από το υπερ- βολικά ανθρώπινο κεφάλι που ισορροπούσε πάνω στον φιδογυριστό κορμό. Πολύ σύντομα θα γινόταν ένα με το Λευκό Σκουλήκι. Αλλά ο γιος του ήταν έτοιμος. Ο μπρούντζινος ιππότης Γκροφ, ογκώδης και άκα- μπτος μέσα στην πανοπλία του, κουβάλησε τον Βέρ- μεντορ στο παράθυρο και του δάνεισε τα χέρια του. Το βελούδο γλίστρησε μαλακά στην άκρη και ο παλιός Ήλιος αποκαλύφθηκε καθώς ο Ανθρωποσκώληκας απάγγελλε τις αρχαίες λατρευτικές λέξεις και τα παιδιά του σκουληκιού μαζεύονταν κοντά για να δουν. Ο Άνελιν, περικυκλωμένος από τους φίλους και ακολούθους του, ήταν αρκετά κοντά στο γυαλί, όπως ήταν το πρέπον. ΟΆνελιν ήταν πάντα στο προσκήνιο. Ήταν ένας λεπτός και λαμπρός νέος, ψηλός και γε- μάτος χάρη. Όλοι οι ευγενείς Γιάγκα-λα-χάι είχαν