Στον οίκο του σκουληκιού

Σ ΤΟΝ Ο Ι ΚΟ ΤΟΥ Σ ΚΟΥ ΛΗΚ Ι ΟΥ 25 «Μας ταπείνωσε» είπε αγριεμένος ο Άνελιν στον Ρις και τον Βέρμιλαρ καθώς παρακολουθούσε τον Κρεα­ τοκουβαλητή να παρωδεί αδέξια τις γεμάτες χάρη κι- νήσεις της Κάραλι. «Θα έπρεπε να πάμε στον Ανθρωποσκώληκα» πρό- τεινε ο Βέρμιλαρ. Ο Ρις δεν είπε τίποτα, αλλά το στρογγυλό του πρό- σωπο είχε παραμορφωθεί από εκνευρισμό καθώς άπλω- νε το χέρι για άλλη μια καρυκευμένη αράχνη. «Όχι» είπε ο Άνελιν. Πέρα από τη λαοθάλασσα των χορευτών που στριφογύριζαν με όλα τους τα υπέροχα χρώματα, ο Γκροφ είχε επιστρέψει τον Ανθρωποσκώ- ληκα στην κόγχη του. Κοντόχοντροι φανοκόροι γυρ- νούσαν στις παρυφές του θαλάμου, σβήνοντας δύο πυρσούς στους τρεις. Γρήγορα η σκοτεινιά θόλωσε τον οψιδιανό και οι λαμπερές αντανακλάσεις έσβησαν σε κόκκινες γραμμές στο γυαλί. Στις σκοτεινές γωνίες, μερικά τολμηρά ζευγάρια είχαν ήδη αρχίσει την απο- κάλυψη των κορμιών · σύντομα θα ακολουθούσαν κι άλλοι το παράδειγμά τους. ΟΆνελιν είχε σχεδιάσει να αποκαλύψει την Κάραλι. Τώρα ήταν μόνος. «Γιατί όχι;» απαίτησε να μάθει ο Βέρμιλαρ. «Τον άκουσες. Με αποκάλεσε ζώο, κι εγώ είμαι ο εγγονός ενός άντρα που θα μπορούσε να είχε γίνει Ανθρωπο- σκώληκας». Ο Άνελιν του ένευσε να σωπάσει. «Θα πάρεις την