Στον οίκο του σκουληκιού

G EORG E R . R . MA R T I N 24 του και χαμογέλασε πλατιά, και τότε όλοι άρχισαν να γελούν. Δεν υπήρχε λόγος να το σχολιάσει · όλα τα παι- διά του σκουληκιού γνώριζαν ότι ο Κρεατοκουβαλητής είχε σκοτώσει ίσως και εκατό χθόνους, όχι μόνο έναν. Ακόμα και η Κάραλι συμμετείχε στο γενικευμένο γέλιο, παρότι ο Βέρμιλαρ και ο Ρις έμειναν ευσπλαχνικά σιω­ πηλοί. Όσο ψηλός κι αν ήταν, ο Άνελιν ένιωσε ξαφνι- κά σαν ο Κρεατοκουβαλητής να πυργωνόταν από πά- νω του. Χαμήλωσε το βλέμμα και είδε το ίδιο του το πρόσωπο, βλακωδώς κόκκινο και ταραγμένο, να τον κοιτάζει από τον ψυχρό οψιδιανό. Ο Κρεατοκουβαλητής κοίταξε επιδοκιμαστικά την Κάραλι. «Μοιράσου το κρεβάτι μου απόψε» είπε ξαφ- νικά, ωμά σαν κάνας φανοκόρος. Ήταν αναίσχυντος. Ο Άνελιν σήκωσε πάλι το κεφάλι σοκαρισμένος. Η Κάραλι φορούσε γαλάζια και αραχνόγκριζα, όπως και ο ίδιος · ήταν ολοφάνερο πως ήταν μαζί. Και της είχε δώσει το κύπελλο με τα σκουλήκια του ζευγαρώματος! Εκείνη έριξε μια σύντομη ματιά στον Άνελιν κι ύστε- ρα φάνηκε να τον απορρίπτει με ένα τίναγμα των μαλ- λιών της, καθώς στρεφόταν προς τον Κρεατοκουβα- λητή. «Ναι» είπε, με έναν παράξενο ενθουσιασμό στη φωνή της. Κι ύστερα προχώρησαν μαζί στον τεράστιο μαύρο καθρέφτη της πίστας χορού, για να στριφογυ- ρίσουν και να κουλουριαστούν και να γλιστρήσουν μα- ζί στα αρχαία περίπλοκα μοτίβα των Γιάγκα-λα-χάι.