Στον οίκο του σκουληκιού

Σ ΤΟΝ Ο Ι ΚΟ ΤΟΥ Σ ΚΟΥ ΛΗΚ Ι ΟΥ 23 πέρα από κάνα δυο που είχαν ξανακούσει τον Κρεα- τοκουβαλητή και γνώριζαν τη διασκεδαστική του ασέ- βεια. «Ο Ανθρωποσκώληκας εξαγνίζεται» είπε ο Ρις. Όσο κι αν προσπαθούσε, κατά βάθος ήταν ανιαρός και συντηρητικός, και όλοι το ήξεραν. «Γίνεται ένα με το Λευκό Σκουλήκι!» Ο Άνελιν του έγνεψε να σωπάσει · θεωρούσε τον εαυτό του άνθρωπο με ροπή στον κυνισμό και την πρό- κληση. «Ίσως έχεις κάποιο δίκιο σχετικά με την τιμή» είπε στον Κρεατοκουβαλητή. «Ελευθερόφρονες όπως εγώ αμφισβητούν επίσης το έθιμο, αλλά…» Και πάλι ο Κρεατοκουβαλητής έβαλε τα γέλια μαζί του, τινάζοντας πίσω το κεφάλι. Ο Άνελιν έγινε κατα- κόκκινος και άδειασε το ποτήρι του μονομιάς –μαζί με το σκουλήκι– καθώς πάσχιζε να διατηρήσει την ψυ- χραιμία του. « Ελευθερόφρων! » κατάφερε τελικά να κρώξει αφού υποχώρησε το γέλιο. «Αμφιβάλλω αν είχες ποτέ σου έστω και μία απελευθερωμένη σκέψη. Είσαι ένα τίπο- τα, ακόμα λιγότερο απ’ τον Ανθρωποσκώληκα». Τον έκανε στην άκρη κι άρχισε να γεμίζει το δικό του κύ- πελλο με κρασί. «Έχω σκοτώσει έναν χθόνο» είπε βιαστικά ο Άνελιν, χωρίς να σκεφτεί, και μετάνιωσε τα λόγια την ίδια στιγ- μή που τα ξεστόμισε. ΟΚρεατοκουβαλητής απλώς γύρισε προς το μέρος