Στον οίκο του σκουληκιού

G EORG E R . R . MA R T I N 22 κοπιά. «Κοροϊδεύεις την τιμή;» είπε. «Τη βαθιά γνώση; Τις ευθύνες;» « Εγώ έχω μεγαλύτερες ευθύνες» είπε ο Κρεατοκου- βαλητής με επίπεδη φωνή. «Όπως και οι υπόλοιποι που προσπαθούν να κατέβουν κάτω και να φέρουν κρέας. Ο Ανθρωποσκώληκας έχει μόνο μουχλιασμένα τελετουργικά καθήκοντα που δεν καταλαβαίνει κανείς. Όσο για τη βαθιά γνώση, κι απ’ αυτή έχω περισσότε- ρη. Οι Γιάγκα-λα-χάι δεν ξέρουν τίποτα για τους εαυ- τούς τους ή για τον Οίκο του Σκουληκιού πέρα από μισές αλήθειες και διαστρεβλωμένα ψέματα. Και τιμή ;» Έγνεψε προς το παράθυρο. ΟΓκροφ, με την περίτεχνη πανοπλία του στο χρώμα της σκουριάς, στεκόταν ακό- μη ευθυτενής με τον Ανθρωποσκώληκα στα χέρια. Ένας άλλος μπρούντζινος ιππότης έκλεινε τις κουρτίνες · ο κόσμος είχε ξαναρχίσει να χορεύει. «Ναι;» τον προέτρεψε ο Άνελιν ανέκφραστος. «Η τιμή είναι μονάχα αφόρητος πόνος» είπε ο Κρεα­ τοκουβαλητής και, σαν για να δώσει έμφαση στα λόγια του, ο Ανθρωποσκώληκας σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι και ολόκληρο το λευκό κορμί του άρχισε να τινάζεται άγρια στα χέρια του Γκροφ. «Κάτω από το μαχαίρι ξανά και ξανά, και κάθε φορά ξυπνά όλο και λιγότερο άνθρωπος. Και τελειώνει σε παραμόρφωση και θάνατο. Τιμή;» Τώρα το πλήθος γύρω τους έμοιαζε σοκαρισμένο,