Στον οίκο του σκουληκιού

G EORG E R . R . MA R T I N 20 στολή, τρομερά εκτός τόπου, μια παρουσία που της επέτρεπαν να παραβρεθεί μόνο χάρη στο χθονόπου- λο που είχε προμηθεύσει. Αντί για γιορτινά ρούχα, φορούσε τα συνηθισμένα του από γαλακτερό δέρμα, ραμμένα από τομάρια νεκρών χθόνων, και έναν άχρω- μο κοντό μανδύα από προβιά χθόνου. Ο κομπασμός του ήταν γνωστός σε όλο τον Οίκο του Σκουληκιού: πως ντυνόταν μόνο με το δέρμα και το τρίχωμα των χθόνων που είχε σκοτώσει ο ίδιος. Ήταν ο Κρεατο- κουβαλητής, που πήγαινε μόνος κάτω στις βαθιές ανήλιαγες στοές. Η Κάραλι τον κοίταξε με περιέργεια. «Γιατί γέλα- σες;» τον ρώτησε. «Γιατί ο φίλος σου είναι αστείος» είπε ο Κρεατοκου- βαλητής. Ηφωνή του ήταν υπερβολικά χαμηλή, υπερ- βολικά τραχιά. ΟΆνελιν το έβρισκε λίγο παράλογο να τον προσβάλλει ένας παρδαλός άνθρωπος που μού- γκριζε σαν φανοκόρος. Και τώρα ένα περίεργο πλήθος είχε αρχίσει να μαζεύεται γύρω τους · οι Γιάγκα-λα-χάι πάντα ενδιαφέρονταν για τα παράξενα, και ο Κρεατο- κουβαλητής ήταν ο πιο παράξενος απ’ όλους. Άλλωστε, όλοι τους είχαν βαρεθεί να βλέπουν τον Ήλιο. «Πάντα χαίρομαι να συναντώ κάποιον που εκτιμά το πνεύμα» είπε ο Άνελιν, προσπαθώντας να μετατρέ- ψει την καλυμμένη προσβολή του Κρεατοκουβαλητή σε κομπλιμέντο.