Στον κήπο με τα θηρία

E R I K L A R S O N 24 που εκτυλίσσονταν γύρω τους; Εκ των υστέρων, γνωρίζουμε ότι η πορεία της ιστορίας θα μπορούσε να είχε αλλάξει πάρα πολύ εύκολα εκείνη την εύθραυστη περίοδο. Γιατί λοιπόν κανείς δεν την άλλαξε; Γιατί πήρε τόσο καιρό να γίνει αντιληπτόότι ο Χίτ­ λερ και η διακυβέρνησή του αποτελούσαν κίνδυνο; Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, απέκτησα την πρώτη μου επαφή με την περίοδο αυτή μέσω των βιβλίων και των φωτο­ γραφιών της εποχής, που με άφησαν με την εντύπωση ότι επρόκειτο για έναν κόσμο δίχως χρώμα, έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούσαν οι διαβαθμίσεις του μαύρου και του γκρι. Αντί­ θετα, οι δύο πρωταγωνιστές μου ήρθαν σε επαφή με τη ζώσα πραγματικότητα, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τις πεζές υπο­ χρεώσεις της καθημερινότητας. Κάθε πρωί κινούνταν μέσα σε μια πόλη γεμάτη με τεράστια λάβαρα που έφεραν τα ναζιστικά χρώματα –κόκκινο, λευκό και μαύρο–, κάθονταν στα ίδια υπαί­ θρια καφέ με τους λιγνούς, μαυροντυμένους άνδρες των SS του Χίτλερ και πότε πότε έπαιρνε το μάτι τους τον ίδιο τον Χίτλερ, έναν μικρόσωμο άνθρωπο σε μια μεγάλη, καμπριολέ Μερσε­ ντές. Επίσης, όμως, κάθε μέρα περνούσαν δίπλα από σπίτια των οποίων τα μπαλκόνια στόλιζαν κατακόκκινα γεράνια, ψώνιζαν στα τεράστια εμπορικά καταστήματα της πόλης, διοργάνωναν πάρτι με τσάι και εισέπνεαν βαθιά τα ανοιξιάτικα αρώματα του Τιεργκάρτεν, του κεντρικού πάρκου του Βερολίνου. Είχαν κοι­ νωνικές συναναστροφές με τον Γκέρινγκ και τον Γκέμπελς, με τους οποίους δειπνούσαν, χόρευαν και αστειεύονταν – μέχρι τη στιγμή που, καθώς ο πρώτος τους χρόνος εκεί έφτανε στο τέλος του, έλαβε χώρα ένα γεγονός που έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου του Χίτλερ και έθεσε τον ακρογωνιαίο λίθο για τα όσα θα συνέβαιναν την επόμενη δεκαετία. Ήταν κάτι που άλλαξε τα πάντα, τόσο για τον πατέρα όσο και για την κόρη. Το παρόν έργο δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όπως συνηθίζεται, οτιδήποτε κλείνεται μέσα σε εισαγωγικά προέρ­ χεται από κάποιο γράμμα, ημερολόγιο, από απομνημονεύματα