Στον κήπο με τα θηρία

Σ Τ Ο Ν Κ Η Π Ο Μ Ε Τ Α Θ Η Ρ Ι Α 41 κλειστικά για την έναρξη ενός πολέμου που είχε γίνει προκειμέ­ νου να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες των πρώσων βιομηχάνων και αριστοκρατών, τους οποίους παρομοίαζε με την αριστοκρατία του Νότου πριν από τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Σταδιακά έβλεπε να αναδύεται μια παρόμοια ύβρις εκ μέρους της βιομηχανικής και στρατιωτικής ελίτ της Αμερικής. Όταν ένας στρατηγός επι­ χείρησε να συμπεριλάβει το Πανεπιστήμιο του Σικάγου σε μια εθνική εκστρατεία υπέρ της συμμετοχής στον πόλεμο, ο Ντοντ ανασκουμπώθηκε και ετοιμάστηκε να παρουσιάσει τη διαμαρ­ τυρία του κατευθείαν στον αρχιστράτηγο. * ΟΝτοντ ήθελε μόλις δέκα λεπτά από τον χρόνο του Γουίλσον, αλλά κατέληξε να μιλάει μαζί του για πολύ περισσότερη ώρα, στο τέλος της οποίας ήταν τόσο γοητευμένος από τον πρόεδρο σαν να του είχε κάνει κάποιος μάγια. Κατέληξε να πιστεύει ότι ο Γουίλσον είχε δίκιο να υποστηρίζει την παρέμβαση των ΗΠΑ στον πόλεμο. Για τον Ντοντ, ο Γουίλσον έγινε η σύγχρονη ενσάρ­ κωση του Τζέφερσον. Στο διάστημα των επόμενων επτά χρόνων έγιναν φίλοι, και ο Ντοντ έγραψε τη βιογραφία του Γουίλσον. Ο θάνατος του τελευταίου την 3η Φεβρουαρίου του 1924 έριξε τον Ντοντ σε βαθύ πένθος. Με τα πολλά, δέχτηκε τον Φράνκλιν Ρούζβελτ ως ίσο του Γουίλσον και υποστήριξε ένθερμα την πολιτική του εκστρατεία το 1932, γράφοντας και μιλώντας υπέρ του όποτε έβρισκε την ευκαιρία. Ωστόσο, αν ήλπιζε να γίνει μέλος του στενού κύκλου του Ρούζβελτ, ο Ντοντ σύντομα απογοητεύτηκε και αναγκάστη­ κε να αρκεστεί στα ολοένα και πιο δυσάρεστα καθήκοντα της ακαδημαϊκής έδρας. Ήταν πλέον εξήντα τεσσάρων ετών και ο μόνος τρόπος να αφή­ σει το σημάδι του στον κόσμο ήταν η πρώιμη ιστορία του Νότου, την οποία ταυτόχρονα έμοιαζε να αντιμάχεται κάθε δύναμη στο * Στην περίπτωση των ΗΠΑ, αυτός είναι συνταγματικά ο πρόεδρος.