Στον κήπο με τα θηρία

E R I K L A R S O N 40 δεύτερη κουβέντα. Έναν χρόνο αργότερα επιτέθηκε εκ νέου στους βετεράνους, αυτήν τη φορά σε έναν λόγο του προς την Αμερικανική Εταιρεία Ιστορίας όπου επέκρινε τις προσπάθειές τους «να βγάλουν από τα σχολεία κάθε βιβλίο που δεν ανταπο­ κρίνεται στον τοπικό πατριωτισμό τους». Τόνισε ότι «η σιωπή είναι ανεπίτρεπτη για έναν δυνατό και έντιμο άνδρα». Μαζί με το ανάστημά του ως ιστορικού, μεγάλωνε και η οικογένειά του. Ο γιος του γεννήθηκε το 1905, η κόρη του το 1908. Αντιλαμβανόμενος πόσο χρήσιμη θα ήταν μια αύξηση μισθού, καθώς και το γεγονός ότι δεν θα σταματούσαν οι πιέ­ σεις από τους εχθρούς του στον Νότο, ο Ντοντ έκανε αίτηση για μια θέση στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Πράγματι, πήρε τη δουλειά, και τον παγερό Ιανουάριο του 1909, σε ηλικία τριάντα εννέα ετών, αυτός και η οικογένειά του ταξίδεψαν στο Σικάγο, όπου και θα παρέμεναν για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια. Τον Οκτώβριο του 1912, 13 νιώθοντας το κάλεσμα της καταγωγής του και την ανάγκη να αποδείξει την πίστη του στα δημοκρατικά ιδεώδη του Τζέφερσον, αγόρασε τη φάρμα. Η σκληρή δουλειά, που τόσο τον είχε κουράσει στα παιδικά του χρόνια, έγινε πλέον μια ψυχαγωγία που θεωρούσε σωτήρια για την ψυχή του, καθώς και μια ρομαντική αναπόληση του αμε­ ρικανικού παρελθόντος. ΟΝτοντ επίσης ανακάλυψε 14 μέσα του ένα άσβεστο ενδιαφέ­ ρον για την πολιτική ζωή, γεγονός το οποίο ανακάλυψε όταν, τον Αύγουστο του 1916, βρέθηκε στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου για μια συνάντηση με τον πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον. Η συνάντηση αυτή, σύμφωνα με έναν βιογράφο, «άλλαξε ριζι­ κά τη ζωή του». Ο Ντοντ ένιωθε μεγάλη ανησυχία βλέποντας τα σημάδια που έδειχναν ότι η Αμερική σταδιακά ετοιμαζόταν να παρέμβει στον Μεγάλο Πόλεμο * της Ευρώπης. Η εμπειρία του στη Λιψία δεν του άφηνε καμία αμφιβολία ότι οι Γερμανοί ευθύνονταν απο* Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος.